Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

28- Geri Kalan Hayatımın İlk Günü

En uzun yorumlara sahip olan: bu yolculukta beni hiç yalnız bırakmayan EcErsoy ve matmazelanne 'ye çok büyük teşekkür ederim. Final iki parttan oluşacak, ve siz ikisini de hakettiniz. Çok teşekkür ederim. 

Ve diğer yorum + vote atanlarıma da çok teşekkür ederim. Umarım hepinizi bundan sonra yazmaya başlayacağım Akışına Bırak hikayemde görürüm. Tanıtımı profilimde bulabilirsiniz. Resmi olarak kitabın son 3 yada 4 bölümüne girmiş oluyoruz. Korkusuz ailesinin annesi olarak, hepinizle gurur duyuyorum, aynı hikayem Korkusuz'la duyduğum gibi. Ve tüm Korkusuz aileme teşekkür ederim. Hepinizi çok seviyorum. 

Bölüm şarkısı - Rihanna / Diamonds

İyi okumalar 

-

-

-

"Hey Eva, dün sana hiçbirşey bundan kötü olamaz dediğimi hatırlıyor musun?" diye sordum yanımda hareketsiz duran Eva'ya.

"Hmm-mm." diye mırıldandı. Etrafıma bakındım. Ortada kocaman turuncu ışıklı bir sedye, yanında kocaman bir televizyon, ve tüm etrafı Korkusuz üyeleri ile çevrili kocaman bir salon.

"Vazgeçtim. Bu daha kötüymüş." dedim zorlukla yutkunurken. 

"Hadi gidip... Oturalım." dedi Eva. Gözlerimi zorlukla turuncu koltuktan ayırıp kırmızı saçlı arkadaşıma baktım. Tam evet demek üzereyken arkadan salona giriş yapan Eric'i gördüm. 

"Sen git. Ben birazdan geliyorum." dedim. Eva bakışlarını birkaç saniye üzerimde tutarak kafasını salladı. Sonra yavaşça yanımdan uzaklaşıp acemilerin oturduğu yere doğru ilerledi. Bende Eric'e doğru yürüdüm. Beni görene kadar gözlerindeki acımasız bakış devam etti. Sonra yavaşça tetikte olan surat ifadesini gevşetti. MİNİK BİR GÜLÜMSEME GÖRDÜĞÜME YEMİN EDEBİLİRİM. Birkaç adımda yanına vardım.

"Merhaba kız arkadaş." dedi dudağının kenarını kıvırarak. Hızla etrafıma birileri duydu mu diye bakındım.

"Şşşş. Şu an bunu cidden yapmak istemezsin." dedim ve buz rengi gözlerine baktım. Derin bir nefes verip gülümsedim. "Ama sana da merhaba... erkek arkadaş." dedim son kısmı fısıldayarak. 

"Heyecanlı mısın?" dedi. Dudağımı ısırdım ve kafamı evet anlamında salladım. 

"Sen değil miydin?" dedim kafamı çevirip turuncu, ışıldayan boş koltuğa bakarak. 

"Hayır. Çok iyi yapacağımı biliyordum. Aynı senin de çok iyi yapacağını bildiğim gibi. Hem sen zaten bir Korkusuzsun. Endişelenmeni gerektirecek hiçbir şey yok." dedi. Yanaklarımda doldurduğum nefesi verdim. 

"Evet ama bu hayatımın geri kalanını belirleyecek değil mi?" dedim. Arkadan bir aceminin adı duyuldu. 

"Başlıyor. Benim gidip birilerinin kafasına girmem gerek. İyi olacaksın." dedi ve etrafına baktıktan sonra kafama minik bir öpücük kondurdu. O arkasını dönüp giderken iç geçirdim. Sırtı gerçekten de çok seksiydi aynı yürüyüşü gib... KES SESİNİ BE.Kendi içimdeki konuşmaya kızdım ve Eva ile Dean'in oturduğu yere ilerledim. 

"Katy." dedi ince bir ses. Sesin geldiği noktaya döndüm.

"Ne istiyorsun Lola?" dedim. Görüntüsü ile vücudumun gerildiğini hissedebiliyordum. Bana hafifçe "ben zararsızım" gülüşü attı. Yüzümü buruşturmamak için kendimi zor tuttum.

"Sadece... Tüm olanlar için özür dilerim. Alice'in son zamanları... İkimiz için de çok eğlenceli değildi. Ama tüm bunlar geride kaldı. Ve ben sadece sana iyi şanslar demek istemiştim. Bir daha benimle uğraşmak zorunda kalmayacaksın." dedi dudak bükerek. Açık mor saçlı, mavi gözlü, minyon tipli, kısa boylu bir kızdı Lola. İlk gün sorduğu sorular hala aklımdaydı. 10 hafta öncesi... Anılara dalmayı sonraya sakladım ve moron moron Lola'ya bakmayı kesip gülümsedim.