Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

Ek Bölüm: Acı Bir Kez Daha

Şimdi bu bölüm JustBuket isimli okuyucumuza gidiyor, belki en başından beri değil, fakat sonuna kadar benimle olucağını hissediyorum. Bunun için teşekkür ederim. AYRICAAAA kendisinin çok güzel KARANLIK. isimli bir hikayesi var. Kesinlikle tavsiye ediyorum. 

Bölüm ithafını kaptırsan da LunaNighter ile tanışmak da çok eğlenceliydi. Seni de çok seviyorum.

Çok çılgın bir fikrim var, bölüm sonunda yazıcam. 

Bölümün şarkısı JustBuket'in en sevdiği şarkı Ben Cocks - So Cold. Buyrun sevgili korkusuz ailem. 

-

-

"Umarım Korkusuz Katy, korkmaya başlar. Çünkü buradan gittiğin andan itibaren yatağa her yattığında beni düşüneceksin, geçtiğin her köşede ben aklına geleceğim, girdiğin her odada gözlerinle beni arayacaksın. Ve ben bir gün orada olacağım Katy. Seni bulacağım. Ve seni öldürene kadar durmayacağım." Karımın sırtına baktım. Katy, arkasını tekrar bize döndü ve uçurumun kenarından esen rüzgar saçlarını uçuştururken Alice'e baktı. Gözleri hala ruhsuzdu. Suratı hala ifadesizdi. Kafama tutulan silah kafamı biraz daha ittirirken kaşlarımı çattım. 

"Canın cehenneme." dedi Katy ve arkasını dönüp yürümeye devam etti. Alice şaşkınlığını ne kadar gizlemeye çalışsa da başaramadı. 

"Bu... Vay canına." Gözleri birden merhamet ile pırıldadı. "Onu hiç bu kadar ölü görmemiştim." dedi ve ardından güldü. Gülmesinin etkisi ile elindeki silah sallandı.  "Uğraşmama bile gerek yokmuş. Katy gerçekten her şeyini kaybetmiş gibi duruyor." Gözleri beni buldu. "Neredeyse her şeyini." 

Hemen ardından dönüp yanındaki adamına baktı. "Onu bana geri getirin." 

- 

2 Ay önce

-

Eric'in gövdesi benimkini korumak istercesine önüme kapanırken boş durmayıp Eric'i üstüme çektim ve yere düşmemize neden oldum. Yine de oradaydı. Acı çok fazlaydı. 

Üstümüze yağan ama yerde olduğumuz için bize ulaşamayan kurşunlar bir bir ses çıkarıp odanın içinde dönerken ellerimin üstümde yatan adamda kenetlendiğini ve sırtını sıkmaya başladığını hissediyordum. Çok uzun sürmedi, birkaç cehennem gibi geçen korku dolu ve çaresiz dakikadan sonra Korkusuz üyeleri bulunduğumuz yeri doldurdu. Kurşunlar bittiğinde acı ve korkunun verdiği baskı ile sıkıca kapanmış olan gözlerim açıldı ve hala üstümde yatan buz rengi gözlerle birleşti. İkimizin gözleri de aynı şeyi anlatıyordu, ikimizin gözleri de acı ile ışıldıyordu. 

"Kat... Katy..." 

"Eric..." Onunkinin aksine benim sesim fazlasıyla netti, görüntüm netti, duyma yetim netti. Ne yazık ki bu fazla uzun sürmedi ve gözlerimizin kenetlendiği saniyelerden sonra Eric'in ağırlığı üstümde artmaya başladı ve acı tüm vücudumu içeri çekti. 

*

Uyandığımda sanki yıllar geçmiş gibi hissediyordum. Tabi ki hastane odasındaydım, ilk vuruluşum değildi. Yine de birkaç dakika boyunca neler olduğuna dair anılarımın geri gelmesini bekledim. Eric ile barışmıştık, çocuğumuzun erkek olduğunu söylemiştim, sarılmıştık... Peki sonra? Evet, odayı Topluluksuzlar basmıştı, üzerimize kurşun yağdırmışlardı, Eric'te ben de vurulmuştuk. Anılarım geri geldikçe yattığım yatak ve izlediğim beyaz tavan çok da anlamsız gelmemeye başlamıştı. 

Nefes almak için ağzımı açtım. İnanılmaz bir baş ağrısı alnımı sıkıyordu. 

"Katy?" Eva'nın sesi kulaklarımı doldururken gözlerim kafamda duran kırmızı saçlı kıza kaydı. Konuşamadığımı hissettiğimde gözlerimi kapadım ve birkaç saniye toparlanmayı bekledim. Eva yavaşça kafamı kaldırdı ve bir bardaktan su içmeme yardım etti. Sesimi bulduğumda sevinerek yutkundum. Hala eksik hissediyordum. Unuttuğum birşey vardı.