Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

15- Angel Down

"Hayır benim hatamdı Katy. Molly'yi ben öldürdüm." dedi. İstemeden kafamı geri çektim ve nefesimi tuttum.

"Sen neden bahsediyorsun?" dedim gözlerimi kırpmayarak.

"Biz Pit'teydik ve ben sana bunu yapamayacağını söyledim ve beni ittirdi... Bende geri ittirdim.. Düşeceğini bilmiyordum Katy. İsteyerek olmadı. "dedi ve hıçkırıklara boğuldu. Kollarının arasından çıktım ve ona bakmaya devam ettim. Gözyaşlarım durmuştu, aksine sinirim parmakuçlarıma kadar yayılmaya başlamıştı.

"Sen... Hayır. Sen böyle birşey yapmazsın." dedim. İnanamıyordum. Eric'in yapmasına inanabilirdim ama bu çok çizginin dışındaydı. Ayağa kalktım ve koridora çıktım. Nefese ihtiyacım vardı. Peşimden geldiğini hissettim.

"Katy lütfen... Özür dilerim. Sadece doğru olan şeyi yapmaya çalışıyordum." dedi ağlayarak. Bir anda durup arkamı döndüğümde bana çarptı ve durdu.

"Ben... Ben senin yüzünden Eric'i suçladım. Aramızda olan herşeyi paramparça ettim Alice! Bana söyleyebilirdin." dedim hafifçe bağırarak. Yumruklarımı sıktım.

"Ben korktum Katy. Tepkinden korktum..." dedi gözlerini benden ayırmayarak. Ağlamaya devam etti.

"Bu daha mı iyi Alice!" diye bağırdım. Kafasını hayır anlamında salladı. Arkamı dönüp yürümeye başladım.

"Nereye Katy?" diye bağırdı arkamdan.

"Eric'den özür dilemeye." dedim ve koridorları geçtim. Kendimi Eric'in kapısında buldum. Kapıyı hızla çaldım ve açınca hiçbir izin istemeden içeri girdim.

"Burada ne arıyorsun?" dedi Eric kapıyı kaparken. Bana doğru gelmedi yada haraket etmedi. Hala kapı başlığını tutuyordu.

"Eric senden şüphe etmemeliydim. Özür dilerim. Ben... Bana ne oldu bilmiyorum. Çok özür dilerim." dedim tekrar gözlerim dolarken. İfadesiz suratı ile bana baktı.

"Çık dışarı." dedi hızla. Birkaç adım ona doğru attığımda kapıyı açtı.

"Eric..."

"Çık dedim." Gözyaşlarım AKMAK İSTİYORUM diye bağırmaya başlayınca hızla kapıdan dışarı çıktım ve yatakhaneye doğru yürümeye başladım. En yakın arkadaşım bir katildi, kendimi kaptırdığım liderimle inşaa ettiğimiz herşeyi yıkmıştım. Kendimi yatağa attığımda Alice yanımda yoktu. Pek de umursayacak değildim. Ve her zaman yaptığım gibi sorunlarımdan kaçarcasına kendimi uyku alemine soktum ve bir daha uyanmamayı dileyerek uyudum.

-

Sabah herkes kahvaltıdayken ben yatakhanede oturdum. Alice sabah da yoktu, büyük ihtimalle benden erken kalkmıştı. Pit'te antreman zamanı geldiğinde üstümü giyindim ve ruhsuz halimle Pit'e yürüdüm. Pit'e girdiğimde Alice bir köşede bekliyordu, James kendi grubuyla herşeyden habersizdi, ve Eric de... Eva ile konuşuyordu. Bunu yaptığına şaşırmamıştım açıkçası. Ama Eva olması gerektiğinden fazla yakınındaydı ve Eric de bundan hoşlanıyor gibi duruyordu. Onlara bakmamaya özen göstererek yerime geçtim.

"Eva. Katy. Ringe." dedi Eric Eva hala yanındayken. Ne olduğunu anlamam bir dakikamı aldı. Eva Eric'e göz kırptı ve liderlerin oturduğu sandalyeleri geçerek ringe girdi. Eric'e bakarak ringe girdim. Gözlerinde ateş vardı, sanki bakışlarıyla beni yakmaya çalışıyordu. Derin bir nefes aldım ve kırmızı saçlarını geriye atıp sırıtan Eva'ya döndüm. İkimizde dövüş pozisyonumuzu aldık.

"Başlayın." dedi Eric ve halinden memnun bir şekilde bizi izlemeye başladı. Eva'ya tekme attım, ardından tokat attım. Çevreden birkaç tezahurat geldi. Koşarak üstüne atladım ve ikimizi yere devirdim. Suratına birkaç darbe daha attım. Ellerini bacaklarıma koydu ve beni üstünden ittirdi. Öne doğru düştüm ve kafamı yere çarptım. Yine de avantajı ona vermemek için toparlandım ve ayağa kalkmaya çalıştım. Dizlerimin üstündeyken karnıma tekme atmasıyla yere tekrar düştüm. Eva'nın sinsi kahkahasını duydum. Toparlanmaya çalıştım ve ellerimin üzerinde durdum. Sonra dizlerimin üstüne kalktım ve kendimi toplamaya çalıştım. Ayağa kalkmayı başardım.