İntikam Ateşi

Bedel

                      Bölüm 14.
                  İyi okumalar.

Bu gün çok sakin bir gün geçirmek istiyordum. Normal biri gibi. Sıcak bir duş almak için, banyoya girdim ve suyu açıp, ısınmasını bekledim. Sıcak su vücudumdan aşağıya doğru akıyorken,düşünceler beni rahat bırakmıyordu. Son 2 yılda yaşadıklarımı, beynim bana hatırlatıyordu. Sanki, acı çekmemi istoyordu benden. Belki de, yaşadıklarımdan ders çıkarmam gerekiyordu. Daha da güçlenmem için, ama ben yapamazdım. O kadar da güclü biri değildim.

Son 2 yılda yaşadıklarım, fragman gibi geçiryordu gözümün önünden.

Ailemin yanarak, ölmesi, babaannemin, kucağımda can vermesi, arkadaşlarım tarafından zorbalığa uğramam, ailemin cinayete kurban gittiğini öğrenmem ve en sonu, en delirdiğim, katil olmam.

Ailemden sonra, hiç uyayamamıştım, doğru dürüst. En uzun uyuma sürem, 5-6 saatti. O da, ara-ara uyanarak. Babaannemden sonra, bu süre 3-4 oldu.

Şimdi hiç uyuyamam. En sinir bozucu olan ise, hiç ağlayamıyordum. O kadar çok ağlamak istiyordum ki, hüngür hüngür ama izin vermiyordu, içimdeki bir şey.

Çok kötüydüm. Kafam ağrıyordu, gözüm ara-ara karalıyordu. Bir yerlerden destek almassam, yere düşerdim.

" Hazal, kaç saat oldu çıksana, iyi misin?" Ah be Hayat, benim kim olduğumu öğrenince, yüzüme bile bakmayacaktı oysa ki.

Kapıyı açtım, yüzüne bile bakamıyordum. Çok utanıyordum. Direkt odaya geçtim.

Pijamalarımı giyindim ve yatağa geçtim. Deminden telefona bile bakmıyordum. Saati kontrol etmek için elime aldım.

Gerçekten de banyoya gireli bayağı bir olmuştu. Saate baktığımda mesaj geldiğini, yeni fark ediyordum.

Mesaj, bir grup'a aitti, ama bu grup'u hiç tanımıyordum.
Grup'un ismi de, garipti zaten.
Teror grupu diye bir gruptu.
Grupun katılımçılarına baktığımda, Zekinin numarasını gördüm.

Doğru ya  ben teşkilat'ta çalışıyordum. Zeki çevrimiçi olduğumu görüp, yazdı.

Zeki: İyi misin?

Hazal: İyiyim.

Zeki: Afiyet olsun bana.

Hazal: anlamadım?

Zeki: diyorum ki, iyi yalandı, ben de yedim.

Hazal: Sonra konuşsak olur mu?

Zeki: Tamam, iyi geceler.

Mesaja kalp bırakıp, çıktım. Uyumak istiyirdum, o kadar uzun süre ki, uyandığım da, her şey normale dönsün.

Hayat kapıyı çaldı, ama ne konuşa bilecek, ne de, yüzüne baka bilecek cesaretim yoktu.

Ses gelmeyince, odasına gitti. Uyumaya çalışıyordum, ama olmuyordu.

Saatlerdir, sadece 12 pozisyon değiştirmiştim, ama gözümü bile kapayamıyordum. Her gözümü kapadığım, da o sahne canlanıyordu.

Yataktan kalktım ve camın önüne geçtim. Sandalyeyi çekip, ay'ı seyr ediyordum. Biliyordum uyuyamazdım bu saatten sonra. Zaten 2 saat sonra, uyanmam gerekiyordu.

O sahne hiç aklımdan çıkmıyordu. Telefonumu elime aldığımda, Nur'un beni, 5 kez aradığını, 20 kez mesaj attığını gördüm.

Nur: İyi misin?
Nur: Ne oldu?
Nur: Polis ne dedi?
Nur: Annemin tanıdığı çok iyi avukat var. Sana yardım için, onunla konuşurum.
Nur: Hangi karakoldasın?
.......
              Cevapsız arama
              Cevapsız arama
              Cevapsız arama
              Cevapsız arama
              Cevapsız arama