İntikam Ateşi

Bölüm 26.

Lütfen bölümlere yorum yapın. Ve bölüme beğenin. Teşekkür ederim.
   
                      İyi okumalar

Bu kadını tanıyordum. Bu kadın benim annemin en yakın arkadaşıydı.

" Ayşe teyze?" Diye baka kaldım kadına.

Onu canlı gördüğümde bir yaşındaydım, ama babam her zaman annemle olan fotograflarını bana gösteriyordu.

" Annemi tanıyormusun?" Diye Nur sordu.

" Hadi çoçuklar içeri girelim öyle konuşalarım." Diye Ayşe teyze bizi içeri davet etti.

Bence de konuşalım çünkü ben artık kafamda kurmaya başlıyordum bile.

İçeri geçip oturmuştuk. Ama ben konuşmak istiyordum.

O yüzden ayağa kalktım ve yardım adı ile mutfağa gittim.

" Bir açıklama bekliyorum." Diye sertçe baktım yüzüne.

Sandalyeni çekti ve oturmam için bekledi. Ben oturduktan sonra kendisi için de bir sandalye çekti.

" Sene 1990, soğuk bir kış günü. O zamanlar lisedeydik.  Genctim, güzeldim, hırslıyım. Okulun en çok popülerlerindendim. Sevgilim vardı. Babanla çok seviyorduk bir-birimizi. İlk okuldan beri tanıyorduk, seviyorduk." Ne? Babamla Ayşe teyze mi?

" Sonra liseye yeni bir kız geldi. Her kes güzelliğinden söz ediyordu. Her kes onunla aynı sınıfta olmak için can atıyor, onunla konuşmak için çabalıyordu. Ee ben de merak etmişdim kim bu? Neden her kes onunla ilgileniyor? Daha görmeden kıskanmıştım anneni." Annem mi? Bunun sonu hiç iyi olmayacak.

" Kıskanıyordum ama bellide etmek istemiyordum. Aynı sınıftaydık hem zeki hem de güzeldi. Bu beni daha da deli ediyordu. Tüm erkekler onunla sevgili olmak istiyor, ona çiçek alıyordu. Tabi bu erkekler arasında baban da vardı. Belli etmemeye çalışıyordu ama aklı gidiyordu annen için."

Biraz durdu ve tekrar kendini toparladı.

" İlk başlarla belli etmiyordu tabii. Ama sonra aklı karışmaya başladı. Annenin de ondan hoşlandığı aşikardı. Bir gün okul çıkışı yemek sözü olduğu halde gelmedi. Sonra öğrendimki anneni götürmüş yemeğe. Aralarında bir şey olmaz dedim ama içim-içimi yiyordu. Gururumada sığdırmıyordum tabi sormayı. Sonunda anladım aralarında bir şeyler olduğunu gittim ayrıldım." Durdu ve peçete aldı.

" Gururuma yediremiyordum aldatılmayı. Hiç kimse duymaması için çabaladım. Ama annen babanı benden aldığı yetmiyormuş gibi ilişkilerini gözüme soka-soka gösteriyordu. Konuşmaya çalıştım annenle. Yapma dedim bu adam beni aldatdı. Sana da aynı şeyi yapar. İnanmadı bana."

" Annem böyle bir şey yapmaz." Diye araya girdim.

Gözlerini gözlerime kilitledi ve sadece gülümsedi. Ama öyle bir gülümsemeki, gözleri o kadar inandırıcıydıki.

" Ama ben baban için kavga etmek istemedim. Hatta dost olmak istedim annenle. Oldukta. Okulun son yıllarını birlikte geçirdik. Ben, baban, annen. Bazen özlüyordum babanı, ama asla anneni aldatmasına izin vermedim. Çünkü biliyordum ben istersem beni de elinde tutmaya çalışırdı. Lise bitti sonunda evlendiler. Arkadaşlığımız eskisi gibi olmasa da ara-ara görüşüyorduk." O sırada Nur elinde bardakla mutfağa girdi.

"Bir şey mi oldu?" Diye Nur merakla sordu.

"Hayır kuzum sen git." Diye Ayşe hanım ayağa kalktı.

Nur gittikten sonra tekrar oturdu.

" Sonra annenin öldüğünün haberini aldım. Baban yerle bir olmuştu. Ona destek için ara-sıra görüşüyorduk. Sonra görüşlerimiz sıklaştı. Tekrar ona hisslerimin olduğunu hiss ediyordum.
Bir sıra sonra evlendik ve Nur oldu." Sonda ayağa kalktık ve odaya geçtik.