සන්තානේ - දෙහදක් 2
කතු අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්‼️
💜️41 කොටස💜️
අහිංසාගේ කාමරේ පුරා පැතිරී තිබ්බේ නිහඬබවක්.ඒ නිහඬබව ඉඳලා හිටලා හරි නැති උනේ මුතූගේ සුසුම් හඬින්.
"අපි දෙන්නා ගොඩක් ආදරේ කළා අක්කී..මටත් වඩා එයා..එයා මට මාවම අමතක වෙන්න ආදරේ කළා.මගෙ තත්වෙ,තරාතිරම එයාට ගාණක් උනේ නෑ.ඒ ආදරේ කවදාවත්ම වංචාවක් තිබ්බෙ නෑ..මම..මම හිතුවේ මම තරම් වාසනාවන්ත කෙල්ලෙක් කොහෙවත් නැතිව ඇති කියලා..මං පුංචි කෙල්ලෙක් කියලා දන්න නිසාම එයා මාව සෑහෙන්න පරිස්සම් කළා..කොච්චර කොහෙ ඇවිදින්න ගියත් මාව මලක් වගේ බලාගත්තේ...ඒත්..."
මුතූට දැනුනේ ඉතිරි ටික කියාගන්න බැරි ගතියක්.ඒ මූසල දවස මතක් වෙන වාරයක් ගාණේ මුතූට දැනෙන්නේ මුලු හදවතම ගිනි ගන්නවා වගේ.
"ඒත්..එයා ටික ටික වෙනස් වෙන්න ගත්තා..මාව මඟ ඇරියා.මීට් වෙන්න ආවත් කතා නොකර මාව පපුවට තුරුලු කරන් උන්නා විතරයි.හරියට සෑහෙන ලොකු ප්‍රශ්ණයක් හිතේ තියන් උන්නා වගේ.ඇහුවට කිව්වෙත් නෑ.ඒ එක්කම කේන්ති ගන්න වාර ගාණත් වැඩි උනා.මං කෝල් ගත්තත් බනිනවා.නැති උනාමත් බනිනවා..මට හිතුනෙම එයා ප්‍රශ්ණෙක ඉන්නවා කියලා..ඒ වෙනස්කම් ඒ විදියටම මට දැනෙද්දී දවසක් මාත් එක්ක වෙනදා වගේම මාළිඟාවට ගිහින් ගාඩ්න් එකේ ඇවිදින්න පවා එක්කන් ගියා.එදා..එදා...එයා.."
මුතූට නිකන් ඇඬෙන්න වගේ.අහිංසා ඇගේ කලවයකින් අතක් තිබ්බේ ඒ වේදනාව ඇයටත් තේරෙනවා කියලා අඟවන්න වගේ.
"එදා එයා..මේ සම්බන්ධෙ නතර කරන්න ඕනේ කියලා මගෙ මූණටම කිව්වා අක්කී.."
මුතූගේ අත වෙව්ලන අයුරු අහිංසාගේ අතකට දැනුනා.ඇය සිටින්නේ විසල් වේදනාවක් දරාගෙන.
"මං ඇඬුවා.කෑ ගහලා ඇඬුවා..අච්චර ආදරයක් පෙන්නලා එකපාරටම මාව එපා උනේ ඇයි කියලා ඇහුවා...මාව එයාගෙ පවුලට ගැලපෙන්නේ නෑ කිව්වා.මං හිඟන්නියෙක් කිව්වා...මට වඩා හොඳ කෙනෙක් එයාට හම්බුනා කිව්වා..එයා..එයාට...මාව එපාම කිව්වා අක්කී...මං..මං..."
