සන්තානේ
(දෙහදක් 2)
අවසරයකින් තොරව මොනම අයුරකින්වත් උපුටා ගැනීම තහනම්❗❗❗
💜️27 කොටස💜️
"මේ කට්ටිය අද කන්නෙ නෑ වගේ.මේ ළමයි දෙන්නත් බඩගින්නේ"
මිහිරානි කිව්වේ වෙලාවත් බල බල.නමය හමාරත් වෙලා.වෙනදා අට වෙද්දි කෑම කන පුරුද්දට අහිංසාගෙ නම් බඩේ පණුවො බොක්සින් ගහනවා.
"ඉන්නකෝ මම කතා කරන්න.කෑමත් නිමෙනවා"
මිහිරානි හැදුවේ ඉන්න තැනින් නැඟිටලා යන්න.ඒත් චාන්‍යා ඇයව නවත්ත ගත්තේ ඇයට එහෙම ලොකු බඩගින්නක් තිබ්බෙ නැති නිසා.
"අනේ එපා ආන්ටි.දැන්ම බඩගිනි නෑ.එයාලා තව ටිකෙන් ඒවිනේ"
චාන්‍යා එහෙම කියද්දි අහිංසාට හිතුනේ චාන්‍යාගේ කට බැඳලා දාන්න.
'ඇයි වදේ..මම මෙතන හාමතේ වේලෙනවා..මේකිට බඩගිනි නෑලු..තවත් නම් ඉවසන් ඉන්න බෑ..ලැජ්ජාව පැත්තකින් තියලා ආන්ටිව අවුස්සන්න ඕනේ'
ඉවසීමේ උපරිමයේ උන්නු අහිංසා ඈනුමක් යැව්වේ බඩත් අල්ලගෙන.
"අපි ගෙදරදි අනිවාර්‍යෙන් අටට කනවනේ ආන්ටි.දැන් ඒ පුරුද්දට අලා(ර්)ම් එක තිබ්බා වගේ බඩගින්න එනවා"
ඇඟට පතට නොදැනී අහිංසා කියද්දී චාන්‍යා තොල් පොට තද කරගෙනම උන්නේ මිහිරානිගෙන් හිනාව හංඟගන්න.
"ඒකනේ..ඒකනේ..ඩිනර් එකට එන්න කිව්වම මේ ළමයා වෙන වෙන ඒවා කරන්නේ.මහ මිනිහත් ඒකටම හපන්.ඉන්නකෝ..බලන් ඉඳලා බෑ.."
"අනේ එහෙම එපා ආන්ටී..තව ටිකක් ඉවසන් උන්නෑකී.."
"පිස්සුද අහිංසා ළමයෝ?බඩගින්නේ නේද ඈනුම් යවන්නෙත්.සේරටම කළින් අපේ පුතණ්ඩියව කනෙන් ඇදන් එන්න ඕනේ"
මිහිරානි කුලප්පු වෙලා වගේ යද්දි අහිංසා තොල උල් කරන් බලන් උන්නේ ඇය යන දිහා.ඒත් එක්කම චාන්‍යා අහිංසාගේ කලව මතට හයියෙන් තට්ටුවක් දැම්මා.
"ගිනි තියන්න ඔයාගෙන් ඉගෙන ගන්න වටිනවා.බඩගිනි නම් කියන්න තිබ්බනේ..මාත් ඔහේ උන්නේ ඔයාට බඩගිනි නැතිව ඇති කියලා"
