Taehyung'un fanboyu olan Jungkook, icon-owner akımına katılmak istemişti ama V'nin dikkatini çekeceğini bilememişti.
Twitter au
Başlangıç tarihi: 16.03.2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son zamanlarda hayatıma anlam veremediğim, inanamadığım şeyler oluyordu.
Hayatımda tek hayran olduğum, ailem gibi gördüğüm adamla tam iki haftadır mesajlaşıyorduk. Bazen rüyada mıyım diye düşünmüyor değildim. Hayal bile etmemiştim ben böyle bir şeyi.
Yalnız büyüyen bir çocuktum ben. Ailem beni reddettiğinde 13 yaşındaydım. Evimden ayrıldım. Liseyi bitirene kadar ananem ile büyüdüm. O beni hor görmedi, sahip çıktı.
Liseyi bitirdikten sonra istediğim bir üniversiteye başladım. Seul ulusal üniversitesine. Busan'dan bilmediğim bir şehre geldim.
Şarkılarına tutunduğum adamın şehrine. Küçük bir umutla onu da görürüm diye düşündüm fakat göremedim. Ona ulaşmak zor ve pahalıydı.
Üniversitede çevre edindiğimde ise bir kafede işe başladım. Başlarda çok ama çok zorlandım ama zamanla kendimi geliştirdim.
Son 2 yıldır bu kafede çalışıyordum. Haftada bir gün canlı müzik ve geri kalan günlerde ise garsonluk yapıyordum.
"Jungkook, hazır mısın?"
Bugün canlı müzik günü olduğu için sahneye çıkmam için beni çağırmaya gelmişti patronum. Ona başımı salladım ve gitarımı alıp odadan çıktım.
"Şimdiden dolup taştı içerisi. Herkes senin için geliyor." Yong-jin hyung kolumu sıvazlayarak konuştuğunda hafif geri çekilip gülümsedim.
Bana karşı olan ilgisi vardı. Rahatsız etmiyordu beni. Anlayışlı biriydi. Onu reddettiğimde bile işime son vermemiş, sorun olmadığını söylemişti.
Sahnenin arkasından içeri doğru baktığımda daha da kalabalık gelmişti gözüme. Bugün daha da gergin hissediyordum. Yanlış bir şey yapmaktan korkuyordum.
"Hadi çık artık sahneye." Dediğinde başımı salladım ve sahneye doğru ilerledim. Gitarımı o kadar sıkı tutuyordum ki elim acımaya başlamıştı.
"Gerilme kook. Her zaman yaptığın şey bu. Sakin ol."
"Ya da sakin olma."
Sahneye çıktığım gibi alkışlar başladığında daha da gerilmeye başladım. Bugün neden bu kadar heyecanlıydım ki? Gerilmemek için uğraşıyordum ama çok zordu. Bayılacak gibi hissediyordum.
Benim için ayrılan yere oturdum ve başımla selamladım herkesi. Alkışlar anca durulduğunda derin bir nefes verdim ve şarkıma başladım.
