"Hector beni ve belimi rahat bırak."diye fısıldadım. Neden onu uyandırmaya kıyamıyorum?
~
"O üç gün önce tanıştığın biri senin için uykusundan vazgeçti. Ve senden bir kaç dakika daha uyku istiyor."
"Ben uyku muyum?"
"Hayır sen huzurlu uykusun. Şimdi...
Victoria'nın odasının kapısını birkaç kere tıklattım. Cevap yok... İzinsiz girmemeliyim. Ama ya bir şey olduysa... Kapıyı açtım. Odasını gerçekten güzel seçmiş.
Yorganı boynunun altına kadar çekmişti. Elleri yanaklarında olduğu için gereksiz sevimli gözüküyordu. Yanındaki sallanan koltuğa yavaşça oturdum. Onu izledim... Ne bok yapıyorum ben?!
Buraya ne için geldiğimi unuttum. Victoria'nın omzunu bir kaç kere dürtüp adını seslendim.
"Vicky"
Uykulu sesiyle 'efendim'anlamında cevap verdi.
"Hm?"
"Uyanmalısın. Okula gideceğiz."
"Beş dakika daha."
"Peki."odadan çıkıp okul kıyafetlerini getirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Victoria'dan
Hector elinde yeni okul kıyafetimle geldi. Dün akşam Bay Richard beni diğer çocukların da gittiği koleje yazdırdı. Okul kıyafetim gerçekten çok güzeldi. Şimdi 2023'te olsa salak salak rengi olan forma ve zorunlu giyilmesi gereken dapdaracık pantolon. Bu zamanlar ne rahatmış.
Siz de diyorsunuz ne bu forma rengi nefreti. Ne biliyor musunuz? Yazarın forması turuncu. Ve etrafta bağcılar çöpçüsü gibi geziyor.
Okul kıyafetimi giyip aynada eteğimi düzelttim ne çok kısa ne çok uzun. Masamın olduğu duvarda ders programı yazıyordu. Çalışma masamdan kitaplarımı ve kalem kutumu çıkarıp. Bay Richard'ın benim için aldığı çantaya koydum.
Dışarı çıktığımda Hector beni bekliyordu.
"Nasıl olmuş?"diye sorduğumda gözlerini üstümde gezdiriyordu. En son gözlerime baktığında. Ona göz kırptım 'ne bakıyon' anlamında.
"Yakışmış."
Aşağıya indik kapıda çocuklar bizi bekliyordu. Köşkün otoparkında duran simsiyah bir limuzine girdik. Limuzinin kapısı kısaydı.
Girerken az kalsın kafamı çarpıyordum ama Hector eliyle kafamı tuttuğu için onun eline çarptım. Burada 5 koltuk vardı.
"Sağol"ne diyebilirim ki daha.
En sağda Stan onun yanında Eva, Eva'nın yanında Cedric, Cedric'in yanında Hector ve en son ise ben oturuyordum.
Okula vardığımız da okulun bahçesine girdik. Etrafımıza kolejdeki çocuklar toplandı.
Bu çocukların hepsi çok yakışıklı anam.
Şoför,kapıyı Stanley'in tarafından açtı. Stanley indiğinde Eva'ya elini uzatıp inmesine yardım etti. Ve kolkola girip okula girdiler. Cedric direk arabadan indi. Ve havalı havalı yürüdü.
