Bölümü yazarken hep medyayla bakıştım.
~Geçmiş~
"Anne istemiyorum lütfen. Canım yanıyor."
Adamlardan biri kemeriyle sırtıma vurup duruyorken annem öylece izliyordu. Ağlamalarım şiddetlenince adam bu sefer daha da sinirlenip kemeri vücudumda gezdirmeye başladı. Bağlı olan ellerime kemerle vurunca çığlık attım.
Beni soymaya başladığında bağırmaya ve anneme yalvarmaya başladım. Karşısında sadece iç çamaşırlarımla kaldığımda adam gülümsedi.
Öldüm. Bu sefer öldüm.
Diye düşünerek gözlerimi yumdum. Annemin dayandığı kapı kırılıp annem dengesini kaybederek camdan aşağı 11. kattan düştüğünde ölmeden önceki çığlığıyla gözlerimi açtım. Kapıdan içeri silahlarla polis ekiplerş dalıp adama kelepçe takıp götürdüler.
Şuanda keşke gerçek babam bu olsaydı dediğim polis ellerimi çözüyordu.
Yetimhaneden birkaç kere kaçtığımda hep o beni bulurdu. En sonunda beni bir daha bırakmaya dayanamayıp evlat edindi. Kendi karısı ölmüş ve sadece bir kızı kalmıştı. O da benden 5 yaş büyüktü.
Kızıyla gerçek abla kardeş ilişkisi yaşadım. Mutluydum. Ama aklımdaki mide bulandırıcı olayların geçmesi yıllarımı aldı.
~Şimdiki zaman~
Sokaklarda öylece yürüyordum. Saat geç olmuştu. Beni merak etmişlerdir diye köşke geri yürümeye başladım.
Geri döndüğümde odama girdim. Çocuklar ve Richard oradaydı. Eva koşup bana sarıldı.
"Nerdeydin?"
Dışarı çıkıp kafa dağıttığımı anlatmak istediğim için kulaklığımı gösterdim.
Rıchard birden bana doğru gelip bana sarıldı.
"Güzel kızım. Geçmişini bu kadar bulamadığım için özür dilerim."
Bende ona sarıldım. Ayrıldığımızda omzularımdan tutup
"Babanı ve ablanı özlemiş olmalısın."
Gözlerimi büyütüp onlara baktım. Rıchard
"Benimle gel."diyerek odamdan çıktı ve bodruma indi.
Bodrumda gözleri bağlı iki kişi camdan bir odada duruyordu.
Babam ve ablam...
Camdan odanın içine ışınlandım. Sesi duyduklarında babam bağırmaya başladı
"Bu yanınıza kalmayacak! Çözün bizi!"
İlk önce ablamın ellerini açtım. Gözlerini kendi açtığında gözlerim dolmuştu. Onunda gözleri maviydi ama yeşilleri de vardı. Onu da sevgi dolu bakışını da özlemiştim. Ablam çığlık atıp ağlayarak bana sarıldı.
Hector'da içeri ışınlanıp babamın ellerini çözdü. Babam hemen gözlerini açıp Hector'a yumruğu koydu.
"Peder napıyorsun ya?"
Hector ananı bacını.
Babam bir anda ablama sarılan beni gördü. Ablamdan ayrılıp babama koştum.
"Kızım." Ağlamaklı sesiyle bana sarıldı. Daha sonra
"Sen nerdesin?"dedi.
Hector babama dönüp
"O konuşamıyor ama her şeyi açıklayacağız."dedi.
Babama boğazımı ve bantı gösterdim.
"Ne yaptınız kızıma!?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAN ve YARALARI
Science Fiction"Hector beni ve belimi rahat bırak."diye fısıldadım. Neden onu uyandırmaya kıyamıyorum? ~ "O üç gün önce tanıştığın biri senin için uykusundan vazgeçti. Ve senden bir kaç dakika daha uyku istiyor." "Ben uyku muyum?" "Hayır sen huzurlu uykusun. Şimdi...
