MAHALLE ABİSİ •|• BxB •|•

Four ✨

Mehtap ablanın evine geldiğimizde Alihan kimseyi beklemeden açık kapıdan içeri girdi.

"Kaçtı oğlum! Arkadan kaçtı!" diye bağırdı zavallı kadın.

Mehtap ablanın sesini duyduğum gibi hızla arka tarafa koştum.

"LAN!"

Pencereden çıkıp topuklayan bedeni gördüğüm gibi peşine takıldım.

"Kaçma lan! Gel buraya!" diye bağırdım arkasından.

Aramızdaki mesafe iyice açılıyordu. Ona böyle yetişemezdim. Bu yüzden sola saptım. Kestirmeden önünü kesecektim.

Tamda tahmin ettiğim gibi arkasına bakarak koşan çocuğun tam önüne çıktım.

"Buraya kadar."

İrkilip bana döndü. Tekrar arkaya baktığında ne düşündüğünü anlayıp hayır anlamında kafamı salladım.

"Aklından bile geçirme bücür."

Boyu dirseğime anca gelirdi. Baya çocuktu bu. Ona doğru yavaş yavaş yürümeye başladım.

"Gelme!" dedi titreyen sesiyle.

Sesi fazla tanıdık gelmişti. Kaşlarım düşünceli bir şekilde çatıldı.

"Elindekini bana ver ve uza." dedim sakin çıkarmaya çalıştığım sesimle.

"Olmaz."

Kafasını hayır anlamında salladı ve bir anda bıçak çekti. Üzerime doğru sallamaya başladı.

"Yaklaşma. Şakam yok!"

Ulan velet...

"Sikeceğim şimdi ha..!" dedim bıkkın sesimle.

Bıçak çekmek? Bana?

"Elindeki bıçağı hemen bırak Faruk!" diye bağırdı bir anda Alihan.

Bu nereden çıktı şimdi amk? Ayrıca o Faruk mu dedi?

En azından gelmesi işe yaradı. Şaşkınlığımı bir kenara atıp Faruk'un elinden bıçağı çekip aldım.

Bıçak elimi kesti ama umursamadan onu bizden uzağa fırlattım.

Şimdi savunmasız bir şekilde tam önümdeydi ve titriyordu. Titremesi sinirlerimi bozmuştu.

"Sana sakin sakin elindekini ver ve uza dedim... Bıçak çekmek ne lan?!" diye bağırdım ve yüzündeki maske benzeri şeyi çekip çıkardım.

"Abi ben..."

Akan gözyaşları bile sinirimi azaltmamıştı. Evet Turgut abinin oğlu Faruk'tu bu...

"Siktirme abini. Sen rahmetli Turgut abinin oğlusun lan..." dedim hissettiğim hayal kırıklığını sesime yansıtarak. "Utanıyor musun hiç Faruk? Senin babanı çok az tanıma fırsatım oldu. Ama o kısa sürede bile ne kadar gururlu, emekçi bir insan olduğunu anladım. Sen..." daha fazla devam edemedim.

"Elindekini ver ve uza Faruk. Kimseye bahsetmeyeceğim. Ama bir daha olursa..."

Hızla kafasını iki yana salladı.

"Olmayacak abi..." dedi gözyaşlarını silerek.

Titreyen elleriyle sıkı sıkı tuttuğu poşeti bana uzattı ve koşarak uzaklaştı.

Derin nefes aldım ve arkamı döndüm. Sessiz sessiz beni inceleyen adam yüzünden irkildim. Yakındık.

Gözlerinde garip parıltılarla beni izliyordu.

Alihan'ı cidden anlamıyordum. Bazen bana çok güzel bakıyordu...

Yüz ifademden ne çıkardı bilmiyorum ama yüzündeki garip ifadeyi sildi ve yanıma iyice yaklaştı.

"İyi misin?"

Elime bakıyordu. Kafa salladım. Ciddi bir şey yoktu.

Elimi elleri arasına aldı. Bir an ürperdiğimi hissettim. Fakat tepki vermedim.

"Derin değil ama pansuman yapılmalı."

"Hallederim ben."

Kafa salladı fakat elimi bırakmadı. Rahatsız hissettiğim için elimi çektim.

Rahatsız falan değildin uydurma...

Kes sesini.

Alihan ensesini kaşıdı ve "Durumları Turgut abi öldüğünden beri daha kötüye gidiyor." dedi.

Derin nefes aldım.

"Bu hırsızlık yapa bileceği anlamına gelmiyor Alihan..." dedim kırık bir sesle.

"Biliyorum." dedi sakince. "Ne hissettiğini de anlıyorum. Turgut abiyi ne kadar çok sevdiğini de biliyorum."

Burukça gülümsedim. Turgut abi mahalleye geldiğim ilk günden beri hep yanımdaydı. Bir abi hatta bir baba gibi arkandayım oğlum, bir ihtiyacın olursa çekinme demişti bana.

Gözlerim dolduğunda yüzümü yere eğdim. Fakat bu zaman çenemde onun parmaklarını hissettim. Yavaşça başımı kaldırdı ve şefkatle gülümsedi.

Dudaklarım titreyince beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.

Ağlama isteğim daha çok arttığı için karşı çıkmadan yüzümü onun boynuna sakladım ve sarılışına karşılık verdim.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hello hello... Nasılsınız bebekler? Umarım beğenirsiniz. Love you all 🤎

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~21.04.2023~•~•~