Aşk Mücadelesi

1.8

Gözlerimi açtığımda araba durmuştu. Kafam Batu'nun omzumda, öylece uyuyakalmışım. Batu'ya baktığımda o da uyuyordu. Bulunduğumuz araba güvenli değildi.

Sahi, biz neden bu durumdaydık. Yani her güzel şeyin sonunda kötü şeyler neden bizi buluyordu? Neden buradaydık şuan? Hiç bir fikrim yoktu.

Araba, bir süre sonra durdu kapı açılıp-kapanma sesi duyduktan sonra bagajın kapısı açıldı. Bagajı açacaklarını anladığım an uyuma numarası yapmaya başladım. Bagaj açıldı, koruma uyuduğumuzu fark edip konuştu

"Abi, uyumuş bunlar"

"Uyandır o zaman!"

"Abi, kıza yazık değil mi? Yani Babası yüzünden Eda ablanın ölmesi... Kızın suçu değil ki"

Eda?

Benim annemin bu adamlarla ne işi olabilirdi ki?
Benim annem babam yüzünden mi ölmüştü? Bu saçmalıktı, babam çok üzülmüştü ama, neler dönüyordu?

"Bu kızın babası yüzünden, ben daha kardeşime kavuşamadan öldü, benim kardeşim, o adamın kızına acıyacak değilim! Kıyamadığım tek kişi bundan sonra Kaya olacak, Ada'nın evladı... Ada'nın bir parçası olan kaya, Ada'dan geriye kalan tek kişi o"

Bu adam... Bu adam kimdi? Bana ne yapacaktı?

"Öyle duracak mısın sen!"

"Abi..."

"Bir işi de bensiz yap!"

Adamın hareketlendiğini hissettim. Kolumdan çekeleyince Batu beni kendine çekti. Gözlerimi açtığımda Batu'nun da gerçekten uyumadığını anladım bütün herşeyi duymuştu kesin

"Dokunma kıza!"

"Merak etme, zaten dokunacak bir kız kalmayacak yakında"

"O ne demek?"

"Kardeşim nasıl öldüyse, bu kız da o şekilde ölecek demek!"

Kolumdan çekip beni Batu'dan ayırdığında canım çok yanıyordu, bu acı sadece bedensel olarak değildi, ruhsal bir acıydı aynı zamanda.

Boğazım acıyordu, nefes aldığım her an canım daha çok yanıyordu. Kolumu çok fazla sıkması bir yana, sürükleyerek betona savunması canımı yakmıştı. Koruma Batu ile buraya geldiğinde Batu bana bakıyor korumalardan kurtulmaya çalışıyordu

"Evet küçük kız... Senin o şeref yoksunu baban senin ölüm fermanını imzaladı, diyecek bir sözün var mı? Son sözünü doya doya söyleyebilirsin. Son günün bugün"

Bir koruma gelip benim ellerimi ve ayaklarımı bağladı. Birşey yapamadım. Çırpınamadım. O gücü kendimde bulamıyordum. Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken, burukca gülümsedim. Arabadan inerken gördüğüm koruma, bana acıyarak bakıyordu.

"Babam ne yaptı inan bilmiyorum. Haklı bir sebebin olduğunu var sayıyorum... Benim suçum ne?"

"Senin suçun yok, sen sadece kurbansın, babana o acıyı yaşatmam için gerekli bir kurban. Kardeşimin kanını yerde bırakmam!"

"Senin kardeşin kim orospu çocuğu!"

Diye bağıran elbette ki Batu idi. Bağırışının hemen ardından yumruk yemiş susturulmuştu

"Benim kardeşim? Öyle mi?"

"Senin kardeşin kim?"

"Benim kardeşim Eda. Eda Karan"

"Annem..."

"O senin değil Kaya'nın annesi! Sen sadece aldattığı kadından olma bir orospu çocuğusun!"