Aşk Mücadelesi

0.7

Multimedya: Buğra

"Bir bilsen, o etkiyi..."

Kapı tıklanmış, ancak gel demiş olmama rağmen kimse gelmemişti, sinirden kapının önündeki şahsa sövüyordum

"Madem gelmeyeceksin neden tıklarsın ki! Gerizekalı herhalde, buradan çıkınca ilk işim, kapıya tıklayıp asla girmeyen kişiye IQ testi yaptırmak olacak"

Hala kimse gelmeyince bağırdım

"Gerizekalı mısın ya! Niye gelmeyeceksen kapıya tıklıyorsun! Seni IQ testine sokmazsam, ben de Aleda değilim!"

Son cümleyi kurarken kapı açıldı, içeriye bir adet İnsan kafası girdi. İçeriye tamamen girdiğinde bu insan kafasının Batu'ya ait olduğunu öğrendim. Ne yani ben bir saattir Batu'ya mı sövüyordum?

"Batu, madem kapıya tıklıyorsun neden gelmiyorsun! Seni IQ testine sokmam gerekiyor şimdi!"

"Neden güzelim?"

"Sana söverken, bir tık yemin etmiş sayılabilirim"

"Yalnız kapıya tıklayan ben değildim Barış'dı, benim girmem için tıklamıştı orası ayrı"

"O zaman her ikiniz de o teste girmek zorundasınız"

Birden kapı sertçe açıldı. Kötü birşey olduğunu sanmıştım ilk başta ama içeri Buğra girdi ,kuzenim, çok iyi bir bağımız vardır kendisiyle, çok iyi anlaşıyoruz, ikizim gibidir kararlarımız neredeyse hep aynı olur, gülümsedim

"Bebeğim iyi misin? Benim neden en son haberim oluyor bundan?"

"Ameliyathaneden mi yazsaydım yakışıklı?"

"Haklısın güzellik, iyi misin peki?"

"Ağrılarım oluyor, ama iyiyim"

"Tüh ya bende lunaparka götürmeyi düşünüyordum seni, tabii sonra senin durumunu öğrendim, neyse başka zaman gideriz bebeğim yapacak birşey yok"

"Başka zaman olsa gerçekten çok iyi olur, bak bu Batu küçüklük arkadaşım"

Buğra Batu'yu süzdü biraz, elbette bahsetmiştim, hatta hakkında bildiğim ve yaşadığımız herşeyi anlatmıştım, kendisi yaşamış kadar biliyordu yani

"Ben Buğra"

"Memnun oldum Buğra"

Batu'nun bunu ne kadar samimi söylediği hakkında tartışamayacağım
Ama alındığı çok belliydi

"O zaman ben çıkayım siz de özlen giderirsiniz Aleda(!)"

"Seninle konuşacaktık, Batu"

Buruk bir gülümseme ile cevap verdi

"Nasip değilmiş başka sefere, Aleda"

Gözleri buğulanmıştı, hızla odadan çıktı, ve sinirle kapıyı çekti

"Buğra! Neden kapıyı çalmadan giriyorsun! Zoruna gitti çocuğun baksana"

"Haklısın ya, endişe ile ne yaptığımı bilmeden daldım odaya, aman boşver özür dilerim sonra ondan , biraz sürünsün hem, ne olmuş?"

"Sürünsün... sürünsün de, ayıp oldu böyle Buğra ya"

"Sen sıkıntı etme, ben özür dilerim ondan da, zaten biraz sürünsün kuzenin olduğumu da söyleyeceğim güzelim"

"Peki, öyle olsun... Ama çok üzerine gitme bu aralar. Biliyor musun ameliyat haneden çıktığımda onun ağladığını gördüm, içim gitti, gözleri kıp kırmızı olmuştu"