Aşk Mücadelesi

2.4

Odadan çıkıp dayımın yanına gittim.

"Dayı..."

"Buyur küçük hanım"

"Ben evime gitmek istiyorum"

"Abinle olan evine mi? Kendi evine mi?"

"Benim abim ile olan evden başka evim yok ki?"

"Hmm ben kendi evlerimden birini senin üzerine yapmış olabilirim"

"Dayı? Ne gerek vardı? Ben kendi paramı biriktirirdim. Çalışıyorum sonuçta. İstemiyorum ben"

"Annenden kalma olsa bile mi?"

"Annem..."

"Evet... Eda bu evi senin üzerine yapmamı isterdi, eğer yaşasaydı"

"Evi görebilir miyim?"

"Evet..."

"Ne söyleyeceksin başka?"

"Evdeki herşeyi senin kendi evine taşıdık aynı şekilde dizayn edildi çatı katındaki gizli yatak içeren dolaba kadar"

"Abimin haberi var mı?"

"Evet, var. İlk karşı çıksa bile evin aynı sokakta olduğunu öğrenince kabul etti"

"Nasıl yani? Bunca zaman annemin kendi evinin bulunduğu sokakta mı oturduk biz?"

"Evet. Hatta sizin oturduğunuz ev de benim evimdi bir zamanlar, tabi ben evi size verdim. Abinin herşeyden haberi var"

"Peki... Biz seninle daha önce nasıl karşılaşmadık?"

"Bilmiyorum."

"Gerçi ben üst katta duruyordum hep"

"Al bunu"

Dayımın uzattığı anahtarı aldım

"Teşekkür ederim dayı"

Eşyalarımı toplamak için odama gidecektim ki,

"Aleda..."

"Efendim dayı"

"O evde..."

"Evet?"

"Annenin bazı eşyaları var, eğer istemezsen..."

"Annemin eşyaları mı? Dayı şaka mısın, neden istemeyeyim? annemin kokusuna hasret büyüdüm ben"

Dayım tekli koltuğundan kalkıp bana sarıldı, bir an afalladım. Kırklı yaşlarına göre genç gözüküyordu.

"Hep yanındayım peri kızım. Ne zaman başın sıkışırsa yardım isteyebilirsin"

Peri kızım

"Peri kızım mı?"

Gülümsedi. Özlem dolu gözler ile konuştu

"Annene peri kızım derdim. Sende ona benziyorsun... Ha bu arada bu annenin kolyesi annen öldüğü gün ondaymış"

"Bunu babam almış olamaz"