───────────────────────
4. Perde
'Tekrar yakınlaşmak'
꧁ᴥ︎︎︎꧂
───────────────────────
Ray ertesi sabah uyandığında kütüphanede uyuyakaldığını fark etti. (Y/n) çoktan gitmişti. Ayağa kalktı ve odasına çıktı, üzerini değiştirdi ve şehre gitti.
Bir şeyler döndüğünü anlamak için dahi olmaya gerek yoktu. Önde, çoğu iblislerden oluşan büyük bir kalabalık vardı ama orada birkaç insan vardı. Ray, göreceğini hiç düşünmediği bir sahneyi görmek için kendini grubun önüne itti.
(Y/n) bir erkek çocuğun yanında duruyordu. Çocuk onların yaşında gibi görünüyordu. Turuncuya boyanmış saçları, çilleri ve mavi gözleri vardı. Genişçe gülümsüyordu, neredeyse kusursuz dişlerini gösteriyordu.
"Ah işte Ray!" (Y/n) diye bağırdı ve Ray'e koşmadan önce çocuğun kolunu tuttu. "Ray... bu Maxwell."
Maxwell elini uzattı, "Arkadaşlarım bana Max der."
Ray elini tuttu, "Ne zaman geldi?"
"Merhaba bile yok mu? Tipik Ray." (Y/n) kıkırdadı, "Bu sabah onu ormanın içinde buldum."
Ray başını salladı, "Hoş geldiniz." Tekdüze bir tonla dedi.
Sohbet devam etti ve (Y/n) onun için bir oda ayarlamaya karar verdi. Bu iki çocuğu yalnız bıraktı.
"Dostum, o çok güzel." Max sonunda rahatsız edici bir sessizlikten sonra söyledi. Ray omuz silkti. "Yani, siz ikiniz... birlikte... falan değilsiniz... değil mi?" Dikkatle sordu.
Ray başını salladı, "Kardeş olarak birlikte büyüdük, bunun romantik ilişkilere yer bıraktığını düşünmüyorum."
Max neredeyse rahat bir nefes alacak gibiydi. "Pekala, o zaman bunun için endişelenmeme gerek kalmayacak..." diye mırıldandı.
"Ne hakkında?" Ray şüpheyle sordu.
"Ah! Um- onu senden almakla ilgili."
───────────────────────
꧁{Bölüm 15: Kıskanç? }꧂
───────────────────────
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~Sɪʟᴇɴᴛ Lɪᴇs~ 「Ray x Okuyucu」
Fanfiction"𝑁𝑒𝑑𝑒𝑛 𝑏𝑒𝑛𝑖 𝑦𝑎𝑙𝑛𝚤𝑧 𝑏𝚤𝑟𝑎𝑘𝑚𝚤𝑦𝑜𝑟𝑠𝑢𝑛?" ~𝚡~𝚡~𝚡~𝚡~ "𝐶̧𝑢̈𝑛𝑘𝑢̈ 𝑔𝑜̈𝑧𝑙𝑒𝑟𝑖𝑛 ℎ𝑢̈𝑧𝑢̈𝑛𝑙𝑒 𝑏𝑎𝑘𝚤𝑦𝑜𝑟." ~+~+~+~+~ "𝑈̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛 𝑑𝑒𝑔̆𝑖𝑙𝑖𝑚, 𝑢̈𝑧𝑢̈𝑙𝑒𝑐𝑒𝑘 𝑛𝑒 𝑣𝑎𝑟 𝑘𝑖...