~Sɪʟᴇɴᴛ Lɪᴇs~ 「Ray x Okuyucu」

XXIII

───────────────────────

6. Perde

'Kardeş rekabeti'

꧁ᴥ︎︎︎꧂

───────────────────────

Ray şok içinde baktı. Düşüncelerini okumaya çalıştı ama yapamadı. (Y/n) hoş ve sakin bir şekilde oturdu.

"Bekle!" diye bağırdı Ray, tam Norman kılıcını savurmak üzereyken. "Bunu yaparsan... suçluluk duygusuyla yaşayacaksın. Norman, sana yalvarıyorum, onu öldürme."

Norman tek kaşını kaldırdı, "Beni tehdit mi ediyorsun?"

Ray ne yapacağını anlamaya çalışırken yanağını ısırdı. Sonunda tek bir şey düşünebildi. Norman'a gerçeği gösteriyor ve iyi tepki vermesi için dua ediyorum.

"Eğer onu öldürmekte ısrar ediyorsan... o zaman en azından hoşçakal diyebilir miyim? Onu neredeyse 3-hayır-4 kez kaybediyordum, onu bir daha kaybetmeyeceğim-" Ray'in gözlerinden yaşlar dökülmekle tehdit etti "söylemeden olmaz Güle güle."

Norman içini çekti ve kılıcının yere düşmesine izin verdi. (Y/n)'nin gitmesine izin vererek onun yere düşmesine neden olan Zazie'ye el salladı.

(Y/N) Kalçasında oluşan morluğa rağmen Ray'e doğru koştu.

(HAHAHAHAAA İŞTEBUUU)

───────────────────────

꧁{Bölüm 23: 'Geçmişi Değiştirelim mi?'}꧂

───────────────────────

Koşarken maskesi yere düştü. Sonunda kollarını tekrar sardı. Kabusu sona ermişti, her şey yoluna girecekti. Ray onu kollarına aldığı anda dizlerinin üzerine çöktüler, gözlerinden bir rahatlama döküldü ve birbirlerinin omuzlarında hıçkıra hıçkıra ağladılar. Ray onun alnına minnet dolu bir öpücük kondurdu. Normalde bu hareket (Y/n)'nin yüzünü kızartırdı ama umurunda değildi. Bunu herkesin önünde yapacak cesareti olsaydı onu öpebilirdi.

Amma da ağlayarak sarılmaya katılmadan önce bir dakika orada oturdular. Arkadaşı iyiydi. O an ne yazık ki sona erdi ve (Y/n), Ray ve Emma ayağa kalktı. (Y/n)'nin kapşonu buluşma boyunca kafasında kalmayı başardı, bu yüzden saçları hala görünmüyordu.

Emma onun elini tuttu, "Bilmesinin zamanı geldi." Güven verdi.

(Y/n) derin bir nefes aldı ve başını salladı. Yavaşça arkasını döndü ve kapüşonunu çıkardı. Kardeşiyle yüzleşmek için döndü.

Norman şok içinde baktı.

"O-olmaz... Düşündüm ki... Düşündüm ki..." Kafasındaki teller ve dişliler, önünde duran şeyi anlamaya çalıştı. Kılıcını düşürdü ve geri sendeledi. "H-hayır, ölmüştün! Öldüğünü sandım!" Norman titriyordu.
(Y/n) içini çekti.

Ellerini kaldırdı ve yavaşça ona yaklaştı. Emma ve Ray, gerekirse savaşmaya hazır bir şekilde onun arkasında durdular.