Ailesi tarafından zorla bir mafya lideriyle evlendirilen bir genç kız, ilerleyen zamanlarda hayatına nasıl devam edecek?
(Açıklama şuanlık böyle ilerleyen zamanlarda değiştireceğim)
Başlangıç: 04.04.2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Görsel eklemekte sorun yaşadığım için böyle atıyorum:)
✨Dedublüman:Çözemezsin✨
Ölümle yaşam arasındaki o ince çizgi. Kimse bunun nasıl bir duygu olduğunu bilemez. Sanki biraz daha nefesssiz kalsam ölecekmişim gibiydim, sahi ben ölümden korkuyor muydum?
Bu sorunun cevabını bilmiyorum. Zaten ölümden korkup korkmamak önemli değildi. Önemli olan bile bile ölüme gitmekti.
"Doktor bey değerleri normale dönüyor"
Uzaktan bir ses duyduğumda gözlerimi açmaya çalıştım. Ama bu olmuyordu, sanki gözlerim açılmamak için yemin etmişti. Gözlerimde bir tonluk ağırlık varmış gibi hissediyordum.
Kendimi zorlayarsk gözlerimi az da olsa açtım.
"Uyandı" Dedi aynı ses yeniden. Görüş açıma beyaz giyimli bir kadın girdiğinde, öldüğümü düşündüm. Hayır saçmalama Elif, öldüysen senin cehennemde olman lazımdı.
"Elif hanım iyi misiniz? " Dedi kadın bir sevinçle. Ben ise cevap veremiyordum, bit şeyler demek istiyordum ama konuşmaya mecalim yoktu.
"Aileniz dışarıda sizin uyanmanızı bekliyor, ben onlara haber vereceğim" Diyip odadan çıktı. Ne olmuştu? Ben nasıl bu hale gelmiştim? Yüzüme takılı olan oksijen maskesini zor da olsa çıkartmıştım. Kapım tekrar açıldığında içeriye annemle babam girmişti. Annem ağlamaktan perişan olmuş gibiydi. Peki ya neden?
"A-aanne" Dedim zorlukla. Annem hiçbir bir şey demeden yanıma gelip ellerimi tutmuştu.
"Bebeğim çok korktum. Korkuttun beni" Diyip elimi öpmüştü.
"Anne" Dedim sadece, çünkü konuşamıyordum. Konuştukça karnıma ağrı saplanıyordu.
"Kızım lütfen zorlama kendini. Sen dinlen konuşuruz" Dediğinde kapı açılmıştı ve içeriye Büşra'yla Kuzey girmişti. Büşra koşarak yanıma gelip bana sarılmıştı, ağrı canımı çok yaksa da sesimi çıkarmamıştım.
"Bizi çok korkuttun" Diyip ağlamaya başladı. Gözünden akan yaşları silip kollarımı tekrardan açtım. Büşra gülümseyip başını olumsuz anlamda salladı "canının yandığını biliyorum, bu yüzden iyileşene kadar sarılmayacam sana" Dediğinde güldüm. Annemle babam yanımızdan ayrıldığında gözlerim Kuzey'i buldu. Geldiğinden beri benimle göz göze gelmeyip uzak duruyordu. Ne olmuştu ona böyle? Kendimi biraz toparlayıp oturmaya çalıştım. Anında Kuzey'le Büşra yardım etti. Kuzey yanımdan ayrılacakken kolundan tutup engelledim.
"Yanıma otur" Dediğimde itiraz etmeyip yanıma oturdu. Başıma ne geldiğini hala hatırlamıyordum, acaba Kuzey'in bununla alakası mı vardı?
"Bana ne olduğunu anlatır mısınız? Hiçbir şey hatırlamıyorum" Diyip elimi başıma götürdüm, gerçekten bomboştu kafam. Bir an duraksadım ve gözlerim sol elimdeki alyansa takıldı. Bir dakika ben bu haldeyken, Tuna yanıma gelmemiş miydi?
