Ailesi tarafından zorla bir mafya lideriyle evlendirilen bir genç kız, ilerleyen zamanlarda hayatına nasıl devam edecek?
(Açıklama şuanlık böyle ilerleyen zamanlarda değiştireceğim)
Başlangıç: 04.04.2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hiçbir acı ağlamakla dinmez. Acıları gülerek dindirmeyi öğrenmeliyiz."
Ayça Özefe: Olmuyor Bak ✨✨✨✨
Tuna Elif'in son dediği ile kolundan tutup odadan çıkarttı. Çünkü tamamiyle saçmalıyordu "Tuna, kolumu bırak" Elif bunu belkide defalarca kez söylemişti. Tuna bunu pek duymuyordu çünkü aklı hala odada olanlardaydı. Koridordan geçip sağa döndüler ve hemen ilk kapıyı açtı Tuna. Elifi içeriye sürükleyip elini çekti.
"Senin amacın ne? " Dedi Tuna sinirle.
"Amaç mı? Bir yanlış yaptım ve cezasını çekiyorum"
Tuna Elif'in dediğinde güldü ve önünde duran masaya tekme attı. Elif korkup geri adım atmıştı "buraya gelmeseydin ben hallediyordum. Ne diye beladan uzak durumuyorsun. Neden beni dinlemiyorsun, bu işin sonu hiç iyi değil. Elif şimdi buradan gidiyorsun"
Elif bir adım attı çok yakınlaşmışlardı, elini boynunda gezdirdi Tuna yutkundu, Elif daha da yakınlaştı sessizce kulağına fısıldadı. Tuna'nın gözleri çoktan kapanmıştı.
"Artık çok geç, bu işin dönüşü yok" Dedi ve çekildi. Kapı kapanma sesi geldiğinde gözleri açıldı.
"Böyle işin ben" Dedi ve masaya tekme attı. Odadan çıkıp toplantı salonuna girdi. Elif oturmuş ve hepsi ona bakıyordu. Savaş gözlerini Burhan'a kitlemişti. Bu işin sonu onda patlayacaktı biliyordu.
"Ben karımın bu masada olmasını istemiyorum" Dedi Tuna sert bir şekilde.
"İyi o zaman gidebilirsin Tuna" Dedi Burhan sırıtarak.
"Öyle mi? Ben gidersem bu masada hiçbir şeyiniz yolunda gitmez biliyorsunuz değil mi? " Dediğinde Burhan daha da güldü.
"Artık sana ihtiyacımız yok"
Tuna güldü, gözleri anlık Elif'i buldu.
"Ben buradan gidiyorum, masanız sizin olsun. Ne haliniz varsa görün, eğer Elif buraya patron olmak istiyorsa belirli bedeller ödeyecektir haberi olsun"
Bu söylediklerini Elif'in gözünün içine baka baka söylemişti.
"Masadan ayrılıyorum, kapının önünde bekliyorum seni. Sonra eve gideceğiz" Dedi Elif'e.
"Masadan ayrılmana izin vermem" Dedi Elif, Tuna alaycı bir şekilde güldü.
"Masadan kim ayrılmak isterse ayrılır. Burhan'ın söylemesi gerekirdi" Dedi ve odadan çıktı. Elif, Tuna'nın kapıyı kapatmasıyla Burhan'a baktı.
"Bunu neden söylmedin bana"
Burhan elindeki kalemi bırakıp Elif'e baktı "değişen bir şey olmayacaktı" Dediğinde Elif ayaklandı. Odadaki herkes ayağa kalkmıştı.
