Ailesi tarafından zorla bir mafya lideriyle evlendirilen bir genç kız, ilerleyen zamanlarda hayatına nasıl devam edecek?
(Açıklama şuanlık böyle ilerleyen zamanlarda değiştireceğim)
Başlangıç: 04.04.2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Dedublüman-Firuze~
✨✨✨✨✨✨
Gözlerimi açtığımda odamın içi karanlıktı, yataktan zorda olsa kalkıp perdeleri açtım. Bugün hava yağmurlu gibiydi, kasım ayına girmiştik havalar iyice soğumaya başlamıştı. Bahçedeki ağaçlar kışın haberini veriyordu.
Banyoya gidip yüzümü yıkadım ve aynadan kendime baktım "gün geçtikçe kendi benliğini kaybediyorsun Elif. Dört ay önceki senle şuanki sen arasında çok fark var. Gün geçtikçe acımasız oluyorsun. Birinin kalbini kırmaya korkan sen şimdi insanları tam kalbinden vuruyorsun. Hırsın yüzünden insanları öldürdün, bu senin için iyi mi bilmiyorum"
Aynaya bakıp kendime bunları söylemiştim, saçlarım dağılmıştı. Gözlerimin altı morarmıştı gözlerimi aynadan ayırıp odaya girdim.
Üzerime uygun bir şeyler giyindim ve aşağıya indim.
Yürüyüş yapsam çok güzel olacaktı, kapşonlu ceketimi giyip evden çıktım. Hava buz gibiydi, en sevdiğim havalar. Evden çok uzaklaşmamıştım ki bir araba önümde durdu, içinden Oğuz çıkmıştı.
"Günaydın yürüyüş mü yapıyorsun? " Dediğinde gülümsedim "günaydın, evet hava çok güzel temiz hava almak istedim"
Arabanın yanından ayrılıp yanıma geldi "sana bir şey söylemem lazım" Mutlu yüzü bir anda solmuştu. Sorun neydi acaba?
"Annen çok hastaymış, şuan hastanede seni görmek istiyor"
Söylediği şey ile dengemi kaybetmiş gibi hissetmiştim. Oğuz kollarımdan tutup destek oldu.
"Büşra şuan hastanede annene müdahale ediyorlar"
Annemle son olanlar aklıma gelmişti, ona çok kızgındım. Uzun zamandır görmemiştim onu, bir defa olsun beni aramayan annem hastayken beni sormuştu. Kendime gelip eve doğru yürümeye başladım "hastaneye gitmeyecek misin? " Diye bağırdı arkamdan.
Hızlıca eve girip odama çıktım ve dolaptan siyah bir pantalon, beyaz bir kazak alıp giydim. Saçlarımı at kuyruğu yapıp aşağıya indim. Masada duran araba anahtarını ve telefonumu alıp evden çıktım. Oğuz kapının önünde beni bekliyordu "nereye gidiyorsun? " Dediğinde cevap vermeden arabama bindim. Kimseyle konuşacak durumda değildim zaten, arabayı çalıştırıp son sürat sürdüm arabayı.
Oğuz'a hangi hastanede olduğunu sormaya bile gücüm yoktu. Az çok nerede olduğunu tahmin edebiliyordum. Büşra anneme müdahale ediyorsa fakülte hastanesindeydi.
Hastanenin önüne geldiğimde Kuzey kapının önündeydi beni görünce yanıma gelmişti.
"Elif" Dediğinde sadece ona baktım.
"İkinci katta 213 numaralı odada"
Onunla da konuşmayıp hızlı adımlarla içeriye girdim ve merdivenleri çıktım. Odanın önüne geldiğimde Büşra odadan çıkıyordu beni gördüğünde sarıldı.
