𝑴𝒊𝒓𝒛𝒂

Sır

Evet arkadaşlar dün atacağım bölümü bugün atıyorum henüz iyileşmediğim için dün yine rahatsızlandım kusura bakmayın :⁠-⁠)

    Evîn'in çığlığı odada yankılanıyordu. Ve ben ne yapacağımı şaşırdım o hızla banyoya gireyim derken ayağımın kaymasıyla yeri boylamıştım yerden hızla kalkıp banyoya kendimi zor atmıştım evet bacaklarım birazcık yırtılmış olabilir

En son Evîn gözlerini oymaya çalışıyordu zavallı kız beni o şekil görünce oda benim gibi ne yapacağını şaşırdı.

Üstümü giyinip odaya tekrar geri girdiğimde Evîn gözlerini karşısındaki duvara dikmiş bön bön bakıyordu Evîn'e bakmadan odadan çıktım.

Odadan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım.
Aşağı indiğimde herkes sedirlere oturmuştu. Bu manzarayı bir daha görmemek için bir an önce gitmem gerek.

Evîn'i de kendimle götürmeye karar verdim yoksa burda ki haydutlar bu kızı çiğ çiğ yer hele o kuzeni tam bir kenafir.

İstanbul'da ki işlerin başına Şiyarı kattım ama ben gidene kadar şirket kalırsa işlere devam edeceğim hele o kumarhane işi iyice canımı sıkmaya başladı.

Düşüncelerimden  Evîn'in kuzeni Ceylan sayesinde kurtulmuştum. Ama bu kızı gördükçe çekip vurmamak için zor duruyorum bakışlarıyla adamı yiyecek gibi bakıyor.

Yazar'dan

Evîn yatakta oturur pozisyonda biraz önce ki manzarayı silmek için adeta gözlerini oymaya çalışıyordu.

Mîrza'nın odadan çıkmasıyla Evîn göz yaşları yüzünü yıkamaya başlamıştı. Evîn'in hayalleri yok olmuştu. Anne olma şansı elinden alınmıştı sevdiği adam tarafından.

Evin artık nasıl kendini toparlayacaktı bilinmez. Ama bunu kimsenin yanına bırakmayacaktı. Bu sevdiği adam dahi olsa ödetecekti. Nasıl olurdu nasıl yapardı bilinmez ama bu konağı onlara dar edecekti.

Evîn ağlayarak uykuya dalmıştı. Aniden kapı açılma sesine  uyanmıştı ama geleni sırtı dönük olduğu için göremiyordu.

"Vay Evîn Hanım vay! Sana burayı dar edeceğimi söylemiştim yapacaklarım ve yaşatacaklarımla anlayacaksın Evîn..."

Ceylan'ın söyledikleriyle Evîn'in resmen kanı çekilmişti. Kapının kapanma sesiyle Evîn gözlerini açmıştı...

Yatakta doğrulduğu sırada kapı açıldı. İçeri Mîrza'nın girmesiyle Evîn korkmaya başlamıştı ama bunu Mirza'ya belli etmeyecekti. Bu hayatta yeteri kadar acı çekmişti. Artık acı çektirme sırası ona geçecekti.

Evet Mîrza'yı suçluyordu ama bunu Mîrza'nın yüzüne söyleyemezdi. Eğer söylerse neler yapacağını hayal bile etmek istemiyordu.

Evîn'den

Şuan karşımda duran adama hem kırgın hem kızgındım. Bir suçum olmadığı halde beni hastanelik etmişti. Evet alkolüktü ama bu bana şiddet uygulayabileceği anlamına gelmezdi. Evet amcamdan da çok şiddet gördüm ama bana şuan şiddet uygulayan adam babamın katiliydi ve bu benim gururumu yerle bir etmişti.

Benim amcamın eline düşüren adam ve benim  elimden annelik hakkımı  alan adam aynı kişiydi. Ve ben bu adamı seviyordum evet Allah kahretsin ki seviyorum.

Tıpkı annem gibi bir sevdiği adamın kurşunuyla  bu dünyadan göcüp gideceğim diye korkuyorum.

Evet benim annem babamın silahından çıkan kurşunla öldü...
Amcam olacak adam ve çirkef yengemin iftiraları yüzünden töre denen illetin kararıyla babam annemin hayatına son verdi.