To tak jakbym
Nie mógł umrzeć
Ani dojrzeć jutra
To tak jakby
Najlepszy moment
Stanowił nowy mur
Oczekuję tego
Na co zasługuję najmniej
Bo boję się powtórki z tego
Co ściągnęło mnie
W początek bez końca
Teraz tak samo
Bez żadnego zakończenia
Okrężnie obserwuje to
Co powtarza się bez zapętlenia
Każdy raz jest coraz gorszy
I właśnie dlatego wam o tym mówię
Widzicie całą prawdę
I to was powstrzymuje
Boję się wody
Tak samo jak ognia
Bo moje błędy są jak opary
Na skórze nie od razu
Widać wszystkie skazy
To co rozpętało się prawie samoistnie
Przemieniło radość w koszmar
Nie wejdę w to
Co tak bardzo lubię
Chociaż to nie woda parzy
Tylko moje ciało
CZYTASZ
Wiersze mojego cienia
Поэзия„Dwie części Odchodzą od siebie Ta która boli bardziej Woła tylko o zapomnienie"
