Uni
ဆေးခန်းပြပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ အိမ်အောက်မှာ သံသာစောင့်နေပါတယ်။
အိမ်မှာ လိုအပ်မဲ့ မီးဖိုချောင်ပစ္စည်းတွေနဲ့ အိပ်ရာတွေ လာပေးတာပါ။
"အားနာစရာ.... ရပါတယ်
အိမ်ရှာပေးတာနဲ့တင် ကျေးဇူးတင်နေပါပြီ"
"ရပါတယ် ပိုင်ရယ်.....သူငယ်ချင်းတွေပဲဟာ....မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့တာပါ"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
အိမ်ပေါ်တက်ဦးမလား"
"မတက်တော့ပါဘူး
ပိုင်တို့ နားတော့လေ
ကျောင်းပြန်ဖွင့်မှ တွေ့မယ်နော်"
သံသာပြန်သွားတော့ ပိုင် ပစ္စည်းတွေကို ၆လွှာကို ၃ခေါက်လောက် ပြန်တင်ရပါတယ်။
ဖူးပွင့်ကိုတော့ ဗိုက်ထိခိုက်မှာစိုးလို့ အောက်ကနေပဲ ပစ္စည်းတွေ စောင့်ခိုင်းထားပါတယ်။
နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ ပိုင်တော်တော်လေး မောနေပါတယ်။
"ပိုင်အနားလာပါဦး"
"အင်း....ပြော...ဘာလဲ"
"ပိုင့်ကို ဖက်ထားချင်လို့ပါ"
"ဖူးပွင့်ကလည်း....ပိုင်က ချွေးတွေနဲ့ မောနေတာ"
"ပိုင်...ဖူးပွင့် ကလေးရှိတာကို မပျော်ဘူးမလား"
"မဟုတ်ပါဘူး"
"ဟုတ်ပါတယ်....ပိုင်ပုံစံကြည့်ရတာ မပျော်ပါဘူး"
အမှန်တကယ်လည်း ပိုင် မပျော်ပါဘူး။ပျော်စရာအကြောင်းမှ မရှိတာ။
မိဘအရိပ်အောက်မှာ အေးအေးချမ်းချမ်း ကျောင်းတက်နေရတဲ့ဘဝကနေ အိပ်မက်တွေအကုန်ပျက်စီးပြီး ကိုယ့်ဝန်ကိုယ်ထမ်းရတော့မဲ့ဘဝ။
ပိုင် ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ စကားနည်းရန်စဲပဲ နေရင်း ပစ္စည်းနေရာချစရာရှိတာတွေ ဆက်လုပ်နေပါတယ်။
ညဘက်အိပ်ချိန်ရောက်တော့
"ပိုင်...ဖူးပွင့်နဲ့အတူတူ အိပ်မှာလား"
"အတူတူ အိပ်မှာပေါ့ လင်မယားပဲ....
ပြီးတော့ အိပ်ရာလည်း တစ်စုံပဲ ရှိတဲ့ဟာ"
"အင်း......
ပိုင် အိပ်တဲ့ပုံလေး မြင်ရတော့မယ်"
"ကလေးတောင် ရနေပြီဟာကို....."
YOU ARE READING
Belief
Romanceထိလွယ် ရှလွယ် ပျက်စီးလွယ်တဲ့ ယုံကြည်မှုဆိုသော အရာ ထိလြယ္ ရွလြယ္ ပ်က္စီးလြယ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈဆိုေသာ အရာ
