6.BÖLÜM CESARET YÜREK İSTER

70 5 0
                                    

Baran içeri girer girmez adamlar Baran'a koşmaya başladı. Baran adamları dövüyorken bende ellerimi çözmeye çalışıyordum.

Baran adamların hepsini yere serdi ve nefes nefese yanıma geldi elimden tuttu, birlikte koşarak arabaya bindik, ben ve Baran arabada yan yana oturuyorduk ve Baran elimi tutmuştu.

Ben şok içindeydim çünkü Baran beni bulmuş ve inanılmaz bir şekilde beni kurtarmıştı.
Baran arabayı hızla sürerken konuşmaya başladı;

-Bir yerinde bir şey varmı? , Canın acıyor mu? , Seni tehdit ettilermi? , Çok korktunmu?

Diye bir sürü soru soruyordu

-Hangisini cevaplayayım?

-Hepsini

-O zaman başlayayım, hiç bir şeyim yok, canım acıtmadılar, beni tehdit etmediler, oldumu cevap verebildim mi hepsine?

-Hepsine cevap vermedim.

-Hangi soruna cevap vermedim?

-Korktunmu Defne?

Baran'a korktuğumu söylemelimiydim bilmiyorum, Baran beni anlar mıydı? ama şuan Baran dan başka kimseye anlatamazdım.

-Baran arabayı sağa çeker misin?

Baran arabayı sağa çekti, ben hemen arabadan indim ve kaldırıma oturdum, ağlamaya başladım,Baran endişeyle yanıma geldi;

-Noldu! Neden ağlıyorsun Defne!

Cevap veremedim hıçkıra hıçkıra ağlıyordum, Baran geldi yanıma oturdu ve elini omzuna sakinleştirmek istercesine koydu.

-Defne,iyi olmanı istiyorum,korktunmu?

Yine cevap veremedim o kadar korktum ki şuan Baran'a sarılıp ağlayacaktım.

-Defne lütfen konuş korkma.

Baran'ı ilk defa bu kadar yumuşak görmüştüm,bir anda Baran'ın kollarına atladım, hıçkırıklarımı, iç çekişlerimi Baran'ın hissettiğini biliyordum. Baran'a öyle bir sarıldım ki sanki ona sarılınca her şey düzelecek gibiydi.Baran da bana karşılık verdi ve bana sarıldı o an o kadar güvende hissettimki zamanın durmasını bile istedim.

Kekeleyerek konuşmaya çalışıyordum başımı kaldırmadan yutkundum ve konuştum.

-Bbbaran, ççok korktumm!

-Korkma Defne geçti.

Baran bana daha sıkı sarıldı, saçlarımı okşadı,bende ona sımsıkı sarıldım. İkimiz de o sarılmayı unutmak istemiyor gibiydik.Baran'ın omuzunda ağlayacağımı hiç düşünmemiştim ama öyle oldu.

Baran beni oturduğum yerden kaldırdı belimden tutarak arabaya bindirdi ama benim başım dönüyordu hiç belli etmeden arabaya bindim sonra kendi hemen bindi araba da nereye gittiğimizi bilmiyordum ama Baran'a güveniyordum bu yüzden hiç bir şey sormadım, arabada ikimizde hiç konuşmadan yola devam ettik.

Instagram:zorla_ask

Zorla AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin