Baran'dan uzaklaştım ve iyice sandalyeyi duvara çektim ama Baran yine geldi bana yapıştı ve kolunu sandalyeme yasladı.
-Napıyorsun!
-Bişey yapmıyorum.
-Kolunu sandalyemden çek!
-Yedik mi seni,ne kaçıyorsun
-Yaklaşma bana!
Dediğim anda...
Beni çenemden nazikçe tutup kendine çekti ve iyice kendine yaklaştırdığı anda kalbim durdu, anlatılamaz bir şey yaşadım, boğazımı temizledim ve başımı eğerek diğer tarafa çevirdim o an Baran'ın dudaklarından şu sözler döküldü.
-Benden korkma, sana zarar vermeyeceğim...
Dedi ve pis pis sırıttı.
O sırada Asena ve Ediz gülerek bizi izliyorlardı.
Ben o anda hala şok içinde yüzüne bakıyordum,o ise çok rahat bir şekilde konuşabiliyordu. Benden uzaklaşıp Ediz'i aldı ve gitti.
Asena bana baktı ve çok rahatsız edici bir şekilde sırıttı
- Defne! kesinlikle sana aşık, seninle öpüşüyordu. Keşke sevgili olsanız çok yakışıyorsunuz.
-Asena,bu konuları konuşmayalım, hoşuma gitmiyor.
-Ama gerçekten yakışıyorsunuz.
-Sana öyle geliyor. İkimizde birbirimizi sevmiyorken nasıl sevgili olabiliriz?
İçimden bir ses bizim birbirimize yakışacağımızı söylüyordu ama zorla aşk olmaz...
-Sen sevmiyorsun Defne, ama Baran seni seviyor.
-Asena sus artık!
-İyi be tamam susarız.
Asena' nın sesinden kurtulmak bana çok iyi geldi. Artık Baran'ı düşünebilirdim ''Sana birşey yapmam ve yaptırmam''Demişti bana, anlayamıyorum Baran gerçekten beni seviyor mu yoksa duygularımla alay mı ediyor?
Kafam o kadar karışık ki bana neden öyle söylemişti, onu bile anlamamıştım ama bir yandan düşününce de Baran beni sevemez, yani sevsede ben onu sevemem. Sevemem değilmi? Kendimi sürekli sorguluyorum bundan sıkılmış olabilirsin ama ben bazı şeylerden emin olmak istiyorum.
Instagram:zorla_ask
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zorla Aşk
Ficção AdolescenteDefne adında güzel bir kızın lise aşkını,lise de yaşadıklarını ve daha sonraki hayatı sizlerle, bu acı ve mutluluk dolu hikayeye sence de hazır mısın?