11. BÖLÜM KİMSE BİLMEMELİ

27 3 0
                                    

Gözlerim o kadar ağırlaşmıştı ki açamıyordum vücudumda iliklerime kadar bir sakinlik bir boşluk vardı bedenim çok hafif geliyordu.

Yavaş yavaş gözlerimi açtım ışık gözümü alıyordu sol bacağım ağrıyor, sağ kolum şiddetli bir şekilde sızlıyordu, başım çok ağrıyor ve farklı bir acısı vardı,gözümü iyice araladığımda ilk olarak Baran'ı gördüm stresten dizini sallıyordu ellerini birbirine kenetlemiş yere bakıyordu.Sonra annemi gördüm annemde bana bakıyordu sonra mutlulukla bağırdı.

-Uyandı!

Babam içeri koşarak girdi ikisininde gözlerini içi gülüyordu babamın arkasından Asena geldi elinde her zamanki kahvesi vardı bir tek o bana bakmıyordu.Baran.

İlk soruyu babam sordu.

-Benim güzel kızım uyanmışmı.

-Yavrum iyi misin? Kendini nasıl hissediyorsun? Bir yerin ağrıyor mu?

Annemin bitmek bilmeyen soruları her zaman kiendişesindendi.Annemin sorularını Asena sonlandırdı.

-Ee Açelya teyze kız daha gözünü yeni açtı izin verde bi kendine gelsin iyice hadi siz Çağlar amcayla bi hava alın iyi gelir he?

Onları kapıdan itekledi ve yatağımın yanındaki koltuğa oturdu.

Baran kafasını bile kaldırmadı hiç bir tepki vermedi.

Fısıldayarak konuşmaya çalışıyordum.

-Baran. Dedim yorgun ve sessiz bir şekilde bana bakmadı tekrar ona seslendim.

-Baran. Diye tekrarladım sonra birden kalkıp yanıma geldi elimi tuttu gözleri kıpkırmızıydı,saçları darmadağın,yorgun ve dolu gözlerle bana bakıyordu.

-Defne,çok korktum seni öyle görünce...

-Geçti...

-Ayy bi sarılsanızaaa! Asenanın bu yerli yersiz enerjisi çok kötüydü.

-Ne? Dedim ağzım açık bir şekilde Asena bizim birlikte olduğumuzu biliyor muydu? Nerden öğrendi? Birine söyledimi? Kafamda bir sürü soru vardı Asenanın cevabına kadar.

-Ben yer miyim o ödev yalanlarını sevgili olduğunuzu biliyorum.

Ben tam konuşacakken Baran atladı.

-Evet Asena biz sevgiliy-

-Aaaaaa biliyordum yaşasınnn!

-Ama bunu kimse bilmiyor.

-Neden herkes öğrensin ne olacakki.

-Olmaz. Dedim

-Niye ama?

-Sonra söyleriz.

-En azında bi sarılın hadi .

Baran küçük bir tebessümle bana nazikçe sarıldı ben de ona sarıldım ve dalgalı saçlarına o an ilk defa dokunmustum.O kadar farklı bir duyguydu ki ona sarılmak çok güzel ama çokta farklı gelen bir duygu...

Koridordan annemin ve babamın sesini duyduk ve birbirimizden uzaklaştık.

-Ayyy benim güzel kızımm iyi misin?

-İyiyim anneciğim.

Asena Baran'a gözüyle işaret etti Baran bana baktı ben de çaktırmadan bir onay bakışı attım.

Sonra Baran boğazını temizleyip anneme döndü.

-Geçmiş olsun ben artık gideyim...

-Ay sağol yavrum annene selam söyle yakın zamanda sizleri teşekkür amaçlı evimize yemeğe bekleriz.

-Tabii geliriz tekrar geçmiş olsun.

Annem Baran'ı bizim evimize yemeğemi davet etti Neden? Buna gerek varmıydı ? Hayır gelmemeli henüz buna hazır değilim hem birlikte olduğumuzu öğrenirlerse ne olacak?

-E bende gideyim artık geç oldu annem merak eder,geçmiş olsun Defne.

Göz kırptı.

Gülümsedim.

-Sağol yavrum dikkat et kendine annene selamımı söyle iyi geceler.

-Sizede iyi geceler Açelya teyze.

-Asena da gittiğine göre ben artık uyuyorum.

-Uyu dinlen kızım.

Annem alnımı öptü ve kulağıma fısıldadı

-Bir ara o Baranı da konuşuruz.

-Tamam.İyi geceler anne.

Annem odamın ışığını kapattı ve babamla koridora çıktı.Ben ise Baran 'ın bize gelince olacakların hayalini kuruyordum ...

Instagram: zorla_ask

Zorla AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin