bencil ; barış alper yılmaz

0.4

Restorandan erkenden çıkmamıza rağmen maalesef İstanbul trafiğine yakalanmıştık.
Yaklaşık 45 dakika sonra eve varabilmiştik.

Evin önüne geldiğimizde inmek için kapıyı açmıştım. İndiğimde açık cama eğilerek "Gelmiyor musun?" demiştim.

Uğur bakışlarını telefondan çekerek "Ben gideyim fıstık, geç oldu zaten yarın konuşuruz." demişti. Daha fazla ısrar etmeden "O zaman görüşürüz Uğurum." demiştim.

Uğur başını 'tamam' anlamında sallayarak gülümsemişti ardından camı kapatmıştı. Uğurun arkasından el sallayarak eve girmiştim.

Kapıyı açan Eylül gülümeyerek "Hoşgeldin Nazcım." demişti. Eylülün gülümsemesine karşılık vererek "Hoşbuldum." demiştim.

Girer girmez kendimi koltuğa atmıştım. Yayılarak uzun bir şekilde esnemiştim. Eylül gülerek "Uğur anlattı yemeğe çıkmışsınız noldu." demişti.

"Nolabilir ki Barışlara denk geldik." demiştim gözlerimi devirerek. Eylül kahkaha atarak "Güzel şaka." demişti.

Eylüle kaşlarımı çatarak "Şaka yapıcak halim mi var." demiştim. Eylül ayağa kalkarak "Dur ben sana papatya çayı yapayım, şimdiden sinirlenmeye başladın." demişti.

"Sinirli değilim Eylül, sadece yorgunum." demiştim. Eylül yanıma oturararak "Sen onu bunu boşverde Barışla nasıl karşılaştın." demişti.

"Uğur yemeğini söyledikten sonra karşı masaya daha yeni yerleştiklerini gördüm, Uğura söyleyince kalktı Barışa seslendi Barışta hemen geldi nolacak." demiştim öfkeli çıkan sesimle.

Eylül kahkaha atarak "Sendeki şans bende olacak Naz, neler yapmazdım neler." demişti. Sabır dermişcesine ayağa kalkarak "Yatsam iyi olur." demiştim.

"Doğru saat geç olmuş, bencede yat bugün çok şey yaşadın yoruldun zaten." demişti Eylül gülümseyerek. Eylül benim kalkmamla ayağa kalkarak bana sarılmıştı.

"İyi geceler güzellik." demişti. Eylülün gülümsemesine karşılık vererek "İyi geceler Eylülüm." demiştim.

Eylülle vedalaştıktan sonra odama çıkmıştım.
Sıcak bir duş alarak güzel bir şekilde uyumak istiyordum.

~~~~~~

Duştan çıktıktan sonra kendimi yatağa bırakmıştım. Derin bir iç çekerek gözlerimi kapatmıştım. Olanları düşünmeden edemiyordum.

Bir gün içerisinde yaşadıklarım rüya gibi geliyordu.
Barışla tanışmam ve hayalimdeki stajımın bitmesi...

Barış demişken Barış benim için değişik biriydi. Ne yaptığı belli olmayan biri gibi görünsede iyi birine benziyordu.

Ona ne kadar öfkelensemde iyi biri olduğunu görmemek zor değildi. Benim içinde mi aynısını düşünüyor emin değilim.

Gelen bildirim sesiyle düşüncelerimden sıyrılmıştım. Telefonumu elime alarak yattığım yerden doğrulmuştum.

Tanımadığım bir numaradan gelen mesajla şaşırmıştım.

bilinmeyen numara: selam naz nasılsın?

naz: kimsiniz acaba.

bilinmeyen numara: benim barış numaranı uğurdan aldım özür dilemek amaçlı.

Rehberinize barış kişisi olarak kaydedildi.

naz: ha evet uğur söz etti.
naz: ne için özür diliceksin ki?

barış: fazla ileri gittim sanırım bugün.
barış: ağır konuştuğumu düşünüyorum bu yüzden özür dilemek istedim.

naz: gerek yok barış cidden.
naz: sadece birbirimizi tanımadan
önyargılı davrandık.

barış: haklısın...
barış: seninle tanışmak isterim naz.
barış: tabii istersen.

naz: tabiki bende isterim.

barış: o zaman yarın seni evden alırım daha sonra beraber kahvaltı etmeye gideriz.

naz: ben sana konumu atarım o zaman.

barış: tamamdır.

naz: o zaman iyi geceler, yarın görüşürüz.

barış: iyi geceler.

Barış ve özür dilemek? ne kadar kulağa imkansız gibi gelsede doğruymuş.

Barışın bana yazmasına ne kadar şaşırsamda kendimi iyi hissetmiştim.

Düşüncelerimden sıyrılarak kendimi geriye atarak gözlerimin kapanmasına izin vermiştim...

-Bölüm sonu-