bencil ; barış alper yılmaz

0.7

Saatin ilerlemesiyle hazırlanmak için odama çıkmıştım. Uğur beni aşağıda bekleyeceğini söylemişti. Rahat bir şeyler giymek istiyordum bu yüzden crop tarzı üst geçirip eşofman giymiştim.

Saçımı düzelterek aşağıya oyalanmadan inmiştim. Uğur beni kapıda beklediğini görerek yanına gitmiştim. "Yunus mu alıcaktı seni." demişti beni süzdükten sonra. Başımı 'evet' anlamında sallamıştım.

"Ben bırakırdım senide şimdi Yunus seni aramasın bekle arıyayım Yunusu gelsin." demişti telefonunu çıkartarak. Uğurun Yunusu aramasını beklerken az sonra korna sesini duymuştuk.

Arabanın camı açılarak bize bağıran Yunusa bakmıştık. "Tam zamanında geldin Yunus." demişti Uğur bağırarak. İkimizde gülerek arabaya binmiştik.

Uğur ön koltuğa geçtiği için ben arka koltuktaydım. Durgun gibi gözüksemde kendimi toparlamaya çalışıyordum. Sürekli aklıma Eylülle olan tartışmam geliyordu bana bir kelime bile yazmamıştı, aramasını geçtim mesaj atmasını beklemiştim en azından...

Üzülmüştüm ne yalan söyleyeyim? En yakın arkadaşına haksız çıkmak kadar kötü bir şey olduğunu bir kez daha anlamıştım.

Eylülden elbette beklemiyordum böyle bir davranışı. Ama beni resmen ezmişti. Barışa samimi olması umrumda bile değil, sadece davranışlarından rahatsız olmuştum.

Sonuçta Barışla olan bir ilişkim yoktu. Eylül ileride nişanlanıcak ve boşuna üzülmesini istemiyorum hem kendisini hemde sevgilisi Mertin üzülmesini istemiyorum...

Eylülün beni anlayacağını düşünüyorum. Belki benimle konuşur umudu var içimde. Belli etmesemde üzülüyorum. Sonuçta o benim en yakın arkadaşım ve onu kaybetmek istemiyorum.

Kim en yakın arkadaşını kaybetmek ister ki?

~~~~~~

Yol boyunca Uğurla Yunus sohbet etmişlerdi. Sohbetlerini dinlesemde kendi düşüncelerimle başbaşa kalmıştım. Sürekli aklım karışsada önüme bakmam gerektiğini biliyordum.

Cama başımı yaslamış gözlerimi kısa süreliğine kapatmıştım. Başım ağırlaşmaya başlamıştı ve gözlerimi açamıyordum.

Kısa süre içerisinde araba durmuştu. Arabanın durmasıyla vardığımızı anlamıştım. Uğurun sesini duymamla gözlerimi zorda olsa aralamıştım. "Geldik uykucu kalk." demişti gülerek.

"İçim geçmiş ya kalkıyorum." demiştim gözlerimi ovuşturarak. Yunus gülerek "Bizimkinler bekliyor hadi hızlı olalım." demişti. Kapıyı açtığımda kollarıma vuran rüzgarın soğukluğunu hissetmiştim.

Hava soğumuştu ve crop giymekle hata yaptığımı fark etmiştim. Kollarımı ısındırmaya çalışarak kapıya doğru yürümeye başlamıştım.

Kapıyı tıktıklayan Yunusun arkasında ben vardım. Uğur arabadan yeni inmişti birisiyle konuşuyordu ve bize önden gitmemiz gerektiğini söylemişti.

~~~~~~

Kapıyı açan Barışı gördüğümde kendimi değişik hissetmeye başlamıştım. Bu duygu o kadar karmakarışıktı ki anlayamıyordum.

Barış gülümseyerek "Hoşgeldiniz buyrun." diyerek geçmemiz için kenara çekilmişti. Yunus Barışla tokalaşarak içeriye geçmişti. Yunusun geçmesiyle sırada ben vardım ne yapacağım hakkında bi fikrim yoktu.

Barışa elimi uzattığımda Barış elimi sıkarak kendisine yaklaştırarak yanağımdan öpmüştü. Kızarmaya başlayan yüzümle ve şaşırmış tavrımla sadece gülümseyebilmiştim...

Uğur Barışla ayak üstü biraz sohbet ettikten sonra içeriye geçmiştik. Kerem, Berkan, Yunus koltukta oturmuş çoktan maçı açmışlardı. Yanlarına giderek Berkan ve Kereme ayak üstü selam vererek oturmuştum.

Barışla Uğurda diğer koltuğa oturarak maçı seyretmeye başlamışlardı. Masanın üzerine koyulan atıştırmalıklara göz gezdirip gülümsemiştim. Berkan bana bakarak "Sizin için hazırladık bence bi tadına bakın." demişti gülerek.

Gülümseyerek "Teşekkürler denerim şimdi." demiştim. Berkan gülümseyerek onaylamıştı. Keremle Uğur sohbete daldıklarında Berkan tekrardan bana dönmüştü.

"Seninle hiç tanışmadık adın neydi." demişti. Boğazımı temizleyerek "Naz Kaya memnun oldum." demiştim. Berkan gülümseyerek "Bende Berkan Kutlu hanımefendi memnun oldum." demişti.

Gülerek "Sosyal medyada göründüğü gibisin yani gerçekten samimisin." demiştim. Berkan kocaman şekilde gülümseyerek "Biliyordum, kimse bana inanmıyor özelliklede Barış." demişti.

Barışa göz ucuyla baktığımda maçı dikkatlice izlediğini görmüştüm. Ona baktığımı anlayacak olcaktı ki bana bakmaya başlamıştı. Bana bakmasıyla gözlerimi Barıştan kaçırmıştım.

Berkan ayağa kalkarak "Ben bir şey unutmuşum geliyorum." demişti. "Tamam bekliyorum." demiştim samimi şekilde gülünseyerek. Berkanın gitmesiyle koltukta yanlız başıma kalmıştım.

Barış Berkanın gitmesini fırsat bilerek yanıma oturmuştu. "Nasılsın." demişti gülümseyerek. Barışın son zamanlardaki değişimini anlamasamda iyi hissetmeye başlamıştım.

Şaşırmış tavrımı korumaya çalışarak "İyiyim sen." demiştim. Barış gülümseyerek "Seni gördüm iyi oldum." demişti. "İyi ki geldin." demişti cümlesinin ardından.

Yanaklarımın kızarmasını hissedebiliyordum. Gülümsemeye çalışarak "Değişiklilik olur diye düşündüm." demiştim. Barış saçlarını kaşıyarak "İyi düşünmüşsün." demişti.

O sırada Berkan Giresun formasıyla içeriye geçmişti. Aniden Gülmeye başlayan Keremle birlikte bende gülmeye başlamıştım. Berkan 'noldu' dermişcesine bize bakarken Uğur Berkanı süzerek "Ulan Berkan." demişti.

Berkan Giresun formasının sembolünden öperek "Her zaman Giresunspor oğlum." demişti. Güldüğüm sırada Barışın beni izlediğini göz ucuyla görmüştüm.

Barışa noluyordu bilmiyordum ama hoşuma gitmeye başlamıştı, bu duyguyu çözemezsemde iyi hissediyordum...

-Bölüm sonu-