bencil ; barış alper yılmaz

1.1

Gözlerimi araladığımda kendimi Barışın kollarının arasında bulmuştum. Dün ne yaşadıklarımızı hatırlayamasamda en son Barışla beraber öpüşmemizi hatırlıyordum.

Barış gözlerini araladığında uyandığını fark etmiştim. Çıplak bedeniyle tenini hissediyordum hoşuma gitsede belli etmek istememiştim.

Uyuma numarası yaparak gözlerimi kapatmıştım. Barışın nefesini alnımda hissettiğimde kalbim hızla atmaya başlamıştı.

Barış benim yüzüme dahada yaklaştığında sıcak nefesinin dahada yayıldığını hissediyordum. Barış dudaklarımdan buse kondurarak kenara çekilmişti.

İlk başta ne yapacağımı bilemeyerek gözlerimi aralamıştım. Barışa baktığımda bana gülümseyerek "Uyumadığını biliyorum." demişti.

"O kadar belli oluyormu ya." demiştim kendimi yatak başlığına yaslayarak. Barış kollarını birbirine sararak "Naz dün ne yaşandı pek bilemiyorum, sarhoştum ve senin evine geldim sanırım ilk sana gelmek aklıma geldi." demişti.

"Biliyorum zaten bana saçma sapan şeyler söyledin." demiştim kaşlarımı havaya kaldırarak. Barışın gözleri dediklerime karşı büyüdüğünde kendimi tutamayarak gülmeye başlamıştım.

"Biliyordum böyle olacağını inşallah saçma sapan şeyler dememişimdir, canını sıkcak şeyler." demişti mahçup şekilde bana bakarken 'sorun değil.' anlamında gülümsemiştim.

"Normalde şimdi demicektim ama yanımdayken demek istiyorum Naz." demişti ilk defa içtenlikle bana bakarak gülümsemişti.

"Seni dinliyorum." demiştim gözlerimi gözlerinden ayırmayarak dinlemeye başlamıştım.

Derin bir iç çekerek bir süre düşünmüştü.
Ben ise hala Barışın konuşmasını bekliyordum...

"Ben sana aşığım Naz, belki saçma gelecek ama o bencil suratın ardında sana aşık olan birisi vardı farkına varmak için elimden geleni yaptım seni Berkandan kıskandım o kadar sinirlendim ki o gece içmeye gittim sadece gözlerim senin yüzünden aşktan kör olmuştu ben üzgünüm." demişti sona doğru gözlerini benden çekerek yere doğru bakmıştı.

Ne diyeceğimi bilmiyordum, Barış bana aşkını itiraf etmişti ve benden bir cevap bekliyordu...

Barışın çenesinden tutarak kaldırmıştım. Barış bana baktığında gülümseyerek kıvırcık saçlarına elimi atmıştım. "Sanırım aynı duyguları yaşıyoruz." demiştim.

Barış bana şaşkın tavrıyla bakarak bir süre öyle kalmıştı daha sonra kendisini düzelterek ellerimden tutarak bana sarılmıştı.

"Seni seviyorum Nazım." demişti saçlarımdan okşayarak defalarca saçlarımdan öpmüştü. Barışın dudaklarından arka arkaya öperek gülümsemiştim.

Kendimi geri çekmeme izin vermeyerek kendisine iyice yakınlaştırmıştı. Dudaklarını dudaklarıma bastırarak öpmeye başlamıştı.

Kendimi Barışa teslim ederek ona uymaya çalışıyordum. Sanki bugünü beklermişcesine öpüyordu ve beni dahada heyecanlandırıyordu.

Hayatımın değişip değişmemesi umrumda değildi sadece kendimi Barışın güvenli kollarının arasında uyanmak istememdi.

Onu seviyordum...

-Bölüm sonu-