Parallel Universe: The Great Escape (Between Us #1) (COMPLETED)

Chapter Thirty-Seven

#PUTGEChapter37

"Then tell me what is," seryoso akong nakatingin sa kanya at nangangamba.

"There will be a fake bomb threat around her area, kailangan mo lang pumunta sa hotel, I'll give you the hotel room number and some deatails. Basta kapag hindi siya pumasok sa loob ng conference room hilahin mo siya palabas baka may magaganap na barilan," nilagok ko na lahat ng alak na nasa baso at tumayo at nilagpasan siya

I heard him called me but I just gave him a nod, wala na akong oras makipag usap sa kanya. I still have a lot of things to do, after this mission uuwi na ako sa mga anak ko.

Nakalutang pa rin ang utak ko somwhere, hindi ko alam bakit hindi ko feel ang bansang 'to sa ngayon. Maybe I kinda feel sentimental na naman dahil sa asawa ko. I stopped checking on her for awhile now dahil baka masaktan ako lalo kapag oras ko na, the last time I saw her was when she got hit by a club, she got bruises na naman but they said it was an accident not inetntional kaya okay lang.

Namimiss ko na siya sobra lalo na pag hinahanap siya ng anak namin, they always ask for their mama kaya I printed out some of the photos I took of her when she wasn't looking para naman may kayakap sila sa tuwing natutulog. I displayed a big portait of her in the mansion, every condo, apartment in everything I own merong litrato niya para lang ay hindi ko siya masyadong mamimiss.

I groaned in pain when someone bumped into me she cursed fuck, habang hawak ko parin ang dibdib ko dahil sa sakit ng kamao niya. She was holding a cup kaya siguro yung mismong kamay niya yung tumama sa dibdib ko, plus ang bilis niyang maglakad.

"Sumimasen, gomen'nasai." Ngumisi ako at natawa saglit. "It's fine,"

Does she think that I'm a Japanese man? I tried to look at her face pero hindi ko magawa dahil natakpan iyon ng kanyang wavy na buhok na may pagka brown, reminds me of her na naman.

"I'm deeply sorry, I was careless in my surroundings." She bowed a lot of times until she accidentally stumbled on me, mabilis siyang lumayo at sumigaw ng sorry habang papalayo.

Natigilan ako sa dahil sa naamoy at nakita ko sa kanya. That smell...that face...It looks like her. I shrugged and shook my head baka nahihilo lang ako o guni-guni lang. Pero bigla ko rin naisip ang boses niya na umandar sa utak ko, it sound like saive but more bolder. Hinding-hindi ako magkakamali pero hindi ako nakaksigurado kung siya ba iyon. Or maybe I was hallucinating the love of my life after all, because I missed her too much.

Hindi siya nakawala sa paningin ko dahil pumasok siya sa building pupuntahan ko rin, mas lalo lang lumakas ang kalabog sa dibdib ko dahil baka tama ang hula at akala ko.

Muntik ko na ngang makalimutan ang plano na layuan ko siya pero mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa kanya ang pangulila.

I took the other elevator baka isipin niyang sisundan ko siya when the truth is I'm about to save someone right now without even knowing her identity, hindi ko alam kung sadya o na bored lang talaga si Nikolas sa buhay niya at walang magawa kaya't pinagtripan ako.

May mini balcony sa dulo ng hall, I saw her standing in front of the door that I'm about to go in. Mas malinaw ang paningin ko sa kanyang mukha, bumagsak ang balikat ko when she pinned her hair behind her ears. It was my wife, Chloe.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko, nanatili akong nakatitig sa kanya. Malaki ang pinagbago niya...I feel like there's no way she's doing good and happy with her new life.

I expected her to live her life but why does she look like she's down and her world is falling. Mukha siyang kakaiyak lang, naipinta na sa isipan ko ang mga ekspresyon niya simula dati pa kaya alam ko na kung umiyak siya o hindi kahit di pa niya sabihin. I can say that I'm really crazy in love with her.