"သမီးနဲ႔စကား ေကာင္းေနတာနဲ႔တင္ အခ်ိန္ကို သတိမထားမိဘူး ညေနေတာင္ေစာင္းေနၿပီ သမီးျပန္ဖို႔ေနာက္က်ေနေတာ့မယ္"
"ရပါတယ္ ဆရာမႀကီး ဒါဆို သမီးျပန္ေတာ့မယ္ ေနာက္မွပဲ ရတီနဲ႔အတူလာလည္မယ္ေနာ္ဆရာမႀကီး"
"ေအးကြယ္ ေအးေအး"
ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီးထြက္သြားေသာ သူမရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္၍ ေျပာမည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းရာကို အခုမွသတိရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ၾကဳံေတာ့မွ ေျပာေတာ့မည္ဟု၍ ေတြးၿပီး အထဲသို႔ဝင္သြားလိုက္ေလသည္။
___________________
"ကို ငါတို႔အလုပ္ရမွာပါေနာ္"
"ရမွာပါဟ နင္ကလည္း အရမ္းစိတ္မပူနဲ႔"
"ကြၽန္မက ႐ွင့္လိုမဟုတ္ဘူးေတာ္ ေဒၚျခဴးရတီကိုရဲ႕ ပူပင္ရတယ္ အလုပ္ရမွ ငါတို႔အိမ္လခေပးရမွာေလ အခုေတာင္ အိမ္႐ွင္အေဒၚႀကီးက ငါကိုေတြ႕တိုင္း အိမ္လခဘယ္ေတာ့ေပးမွာလဲ ၊ အခုထိ မေပးေသးဘူး ဘာညာနဲ႔ ငါမွာ အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ေတာင္မထြက္ရဲဘူး"
သူမွာသာ စိုးရိမ္ပူပင္ေသာစိတ္နဲ႔ေျပာေနေသာ္လည္း ေဒၚျခဴးရတီကိုကေတာ့ တုန္တုန္မွ်မလႈပ္ရဲ။ ေျပာရတဲ့သူက စိတ္ေမာ ၊ လူေမာ ျဖစ္ရသည္။ ေတာ္ေတာ္ေအးေဆးေနႏိုင္တဲ့ ျခဴးရတီကို။ မေန႔ကေတာင္စိတ္လႈပ္႐ွားတဲ့သူက ဒီေန႔က်မွ ဘာလို႔ စိတ္ေအးလူေအးျဖစ္ေနရတယ္ဆိုတာ သူ ေတြးလို႔မရေပ။
"ကို နင္ဘာလို႔ေအးေဆးျဖစ္ေနရတာလဲ"
"ဒီေန႔က ဘာေန႔လဲ"
အေမးတစ္ျခား ၊ အေျဖတစ္ျခား ျဖစ္သည္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာျဖစ္မည္။
"26ရက္ မေန႔က 25ရက္ ငါတို႔ေဖာင္ျဖည့္တာက မေန႔ကေလ ဘာလို႔လဲ"
"အခုဘယ္အခ်ိန္လဲ"
"ကိုရယ္ လိုရင္းတို႐ွင္းပဲေျပာပါေတာ့လား"
"ျခယ္ နင္ကေလ အရင္လိုစိတ္မ႐ွည္တုန္းဘဲ"
"အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ငါဘယ္တုန္းက စိတ္႐ွည္ဖူးလို႔လဲ ကိုရာ ေျပာပါဟ"
သနားဖြယ္ရာမ်က္ႏွာနဲ႔ ေျပာလာေသာ ျခယ္ေၾကာင့္ စခ်င္စိတ္တို႔ တစ္ဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ လူစိတ္ဆိုတာ အဲ့လိုပါပဲ။ မစနဲ႔ဆို စလိုက္ရမွ ေက်နပ္တဲ့သူမ်ိဳးေပ။
ESTÁS LEYENDO
နှလုံးသားထက်မှ ပွင့်သော အချစ်ပန်း (Completed)
Romanceခြူးရတီကို ဆိုသူကလေးငယ်ဟာ ဆောင်းပျိုမေရဲ့ နှလုံးသားထဲက ဘယ်တော့မှမညိုးနွမ်းတဲ့ အချစ်ပန်းလေးတစ်ပွင့်ပါ........
