Young Blood

Ορτανσίες και συγνώμες

Δείχνει βαθιά συναισθήματα αλλά και ματαιοδοξία. Δίνοντας σε κάποιον ορτανσίες του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για την κατανόηση που δείχνει.

Giselle

Το επόμενο πρωί μπουμπουνητα με ξύπνησαν και δυνατός αέρας. Βγήκα έξω και αντίκρισα κάτι κατάμαυρα σύννεφα να μας καλύπτουν τον καλοκαιρινό ουρανό. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Harry, του χαμογέλασα και μου έκλεισε το μάτι.
Καλημερίζω τους υπόλοιπους την ώρα που η πρώτη στάλα βροχής έπεσε πάνω μου και μετά άλλη μια και μετά άλλη μια.
Η βροχή θα ήταν πολύ δυνατή από βροντές και αστραπές. Έπρεπε να φύγουμε, μαζέψαμε όλοι τα πράγματα μας και ο Benedict ήρθε να με βοηθήσει. Βάλαμε τα πράγματα στο αμάξι και ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε.
Ο αέρας με έκανε να κρυώνω με το κοντό φορεματάκι που φόραγα, ο Harry μου έδωσε το μπουφάν του εκείνο με την ραμμένη καρδούλα. Η μυρωδιά του γυρνούσε το καλοκαίρι πίσω στην ψυχή μου όταν η βροχή άγγιζε το σώμα μου.

Ο Benedict ξεφυσηξε και μου έδωσε το δικό του. Τον ρώτησα κουνώντας το κεφάλι μου με δισταγμό.
《Καλύτερα να βάλεις το δικό μου, θα κρυώσει μόνος του πάνω στο μηχανάκι ενώ εγώ αντέχω μέσα στο αμάξι!》

Βλέμμα γεμάτο έκπληξη.

《Μην μου πεις ότι σκέφτεσαι να πας μαζί του; 》. Ο τόνος της φωνής του τώρα ήταν περισσότερο ειρωνικός από φόβο για να αρρωστήσω. Εσφυξα την γροθιά μου και πήγα να του απαντήσω όταν το χέρι του Harry ήταν πάλι στον ώμο μου.

《Νομίζω μπορεί να αποφασίσει και μόνη της μικρέ. Μην είσαι σαν κολιτσιδα πάνω της, κανείς δεν ανάβει με αυτά!》γελούσε καθώς του μιλούσε και γεμάτος αλαζονεία. Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν μου αρεσε αλλά ίσως ήταν για καλό, να σταματήσει αυτό το παιχνίδι των δύο.

Πετούσαν βέλη τα μάτια τους ο ενάς στον άλλον και η καταιγίδα δυνάμωνε.
Το ένα χέρι μου το έπιασε ο Harry αλλά μετά το άλλο μου το έπιασε ο Benedict. Απόγνωση και απογοητευμένη, αυτές οι δύο λέξεις ταίριαζαν τέλεια σε αυτή την κατάσταση.
《Giselle! Τι περιμένεις έλα!》Μου φώναξε ο Harry και με τράβηξε δυνατά κάνοντας το χέρι μου να πονέσει.

Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά και απομακρυνοντας τα βρεγμένα μου μαλλιά πίσω άφησα και τα δύο χέρια και κοίταξα το έδαφος.
《Είστε και οι δύο γελοίοι κάνετε σαν μωρά και κρυώνω απίστευτα! Εσύ! (Είπα και έδειξα τον Harry) συγκρατησε τα νεύρα σου και εσύ!(είπα και έδειξα τον Benedict ) σταματα να μου λες τι να κάνω!》