Yes?! ft. Samuel Leijten

O.19

pov. Elise

Daar sta ik dan in de deur opening, mijn mond open en tranen rollen over mijn wangen. Daar staan dan twee jongens die veel voor me betekenen, dit doet pijn veel pijn... Mijn vriendje, uuhm oja ik had t vorige week uitgemaakt maar ik geef nog zielsveel om hem, dus mijn ex staat daar te vechten met een van mn beste vrienden. Sam... Mijn maatje. What the fack doen ze?! "Godverdomme blijf van elkaar af jezus!" schreeuw ik en ik ren naar beneden. Tranen blijven rollen, er gaat van alles door mijn hoofd heen. Hoe ik bas zijn vuist de lucht in zag gaan. Hoe sam " oww heei..." zei. Met allerlei schrammen en blauwe plekken. Vreselijk. Ik hoor geschreeuw achter me. Bas zie ik in mijn ooghoeken steeds dichterbij komen. Ik kan niet harder rennen en opeens staat bas voor me. "Schatje, ik kom hier voor jou. Die sam moet weg blijven, je geeft om hem en dat is niet goed. Je houd van mij!" schreeuwt ie voor me. Ik draai me om en loop de andere kant op. Ik voel een hand om mn arm en ik sla hem eraf. Bas staat voor me en haalt de tranen van mijn gezicht. Hij is zo lief, mijn droom prins alles, en ik had het zomaar uitgemaakt. Zonder dat ik hem uitliet praten warom hij met anderen stond te zoenen.

Ik zie sam achter bas de trap aflopen. Helemaal onder het bloed. Hij kijkt bang en geschrokken. Ik wil naar hem toe lopen. Hem helpen. Dat doen vrienden toch? Maar het lukt niet. Ik sta verstijfd, stokstijf stil voor bas. Ik kijk hem in zijn ogen. Ik zie pijn en verdriet. Ik loop weg en ren naar mijn fiets. Ik stap op en huilend fiets ik weg. Weg van twee belangrijke jongens, weg van ellende.

Als ik thuis kom ren ik naar boven en spring in bed. Huilend val ik inslaap, wat moest bas bij sam?!

De volgende ochtend moet ik weer naar school, ik heb weer met roos en liv afgesproken om samen naar school te fietsen, we zitten samen in de klas. H5b examenjaar dus. Sharona heeft een tussenjaar en werkt veel voor haar vervolgstudie. Ik haast me want ik heb me en beetje verslapen. Snel ren ik naar de badkamer en poets mijn tanden en pleur mn makeup op mn gezicht. Ik heb vanmiddag afgesproken om met sharona naar eva te gaan. We hebben vroeger met zijn allen op de basisschool gezeten. Ik pak snel mijn eten en gooi het in mijn tas. Ik vul mijn flesjewater en neem het meenaar buiten. Daar staan ze al te wachten ik neem een paar slokken terwijl ik mijn fiets pak en snel fietsen we naar school. We komen net op tijd aan op school. De hele weg heb ik niks gezegd. Ik heb alleen maar geluisterd naar het gesprek tussen roos en liv. Ze waren gister samen met cassius en jai naar kaj gegaan. Die is ook weer thuis. En ze hebben een uurtje bij eva gezeten. Nog steeds geen verandering... Ik mis der nu zo, ik fietste altijd naast der en luisterde op woensdag altijd naaf haar verhalen over het weekend. Door haar was de maandag ochtend nooit vermoeiend. Nu wel, het is saai zonder haar...

"Mevrouw, zijn de koolmeesjes buiten interesant? U kunt vast ons iets vertellen over de koolmees als individu of niet? U heeft er zo lang naar zitten kijken..." zegt meneer biologie er wordt op mijn rug getikt door roos, ze zit achter me. "Hee raak me niet aan!" schreeuw ik. De hele klas kijkt me aan. " ga der maar uit elise!" schreeuwt meneer biologie. Ik pak mijn spullen en loop de deur uit. Het was toch het laatste uur dus ik pak mijn fiets en fiets naar het ziekenhuis. Ik kom aan bij eva en ik ga naast der zitten. Dan barst ik uit in tranen.

pov. Samuel

Bas was een vriend van me, met de nadruk op WAS. Hij kwam gister boos naar me toe. En waarschuwde me dat ik uit de buurt moest blijven van elise. Ik heb tegen hem gelogen en heb gezegd dat ik en elise wat hebben... "Sam wat ben je dom, ze is van mij en blijft van mij, asshole!!" schreeuwde hij. Die woorden blijven maar door mijn hoofd heen spoken. Na die woorden begonnen we te vechten. Na een laar minuten werd de deur open gedaan en stond daar elise. Met open mond te kijken. Tranen rolden over haar wangen heen. Ze schreeuwde wat en rende naar beneden met bas achter der aan. Ze stonden wat te praten in de gang. Ik heb het niet kunnen volgen want ik stond later op de trap toe te kijken. Wat een lul ben ik ook. Ze rende huilend weg uit de greep van bas. En fietste snel weg. Wat deed dat me pijn. Een paar seconden later voelde ik een klap op mijn wang. "Jij blijft uit haar buurt lul!" en bas liep weg...

Ik ben vandaag thuis gebleven. Ik kan zo niet naar school, ik kan nergens anders aan denken en ik heb overal schrammen en blauwe plekken. Ik heb even nergens meer zin in.

pov. Dioni

Ik ben vandaag met tegen zin naar school gegaan. Nu zit ik op de fiets naar het ziekenhuis. Naar eva, wanneer ik bij haar kan zijn, bij ik bij der. Ik heb ruzie gekregen met cassius jai en kaj. Ik ben niet meer gezellig volgens hun. Ik verkloot mn tijd aan het wachten bij een meisje die ik eigenlijk niet ken. Okee, ze hebben een punt maar als ik om der geef, geef ik om der. Daar kunnen ze niks aan veranderen. En dat moeten ze begrijpen!

Ik kom aan bij de kamer. En ik zie elise huilend naast eva, het ziet er erg uit. Ik kom binnen maar ze heeft het niet door. Ik pak een kruk en zet het achter der neer. Ik leg mijn armen van achter om der heen en ze kijkt me aan, huilend, maar okeey... "Heei grote broer" zegt ze en knuffeld me. Ik hou van die woorden. Ze voelt echt als mijn zusje. Ik troost der en ze blijft door huilen. Maar het word gelukkig steeds minder. "Dankje" zegt ze met een haperige stem. "Alles voor jou zusje" en ik geef een kus op der voorhoofd. "Dat voelt vertrouwd" zegt ze glimlachend... ❤

Elise der mobiel gaat af, ik kijk op der scherm en er staat sharona. Ze neemt op en ik luister "Oww jammer we gaan dan wel een andere keer samen!" zegt elise en doet der mobiel weer weg. "Wie was dat?" "ow een vriendin..." En ze gaapt. Even later valt ze rustig in slaap in mijn armen. Ze voelt echt als een zusje, een geweldig zusje!