Nevâ

yirmi yedi- keskin bıçak

* Kendimden kaçak,
Yarim keskin bıçak,
Nerde bende o yürek,
Yardan cayacak,
Hep köşe bucak.. *

Yavuz Erdem: Hep kaçtım, asker olduğuma bakma. Cesaretsizlik işlemiş bir kere ruhuma. İlk defa doğru bir şey yapayım dedim onda da galiba başarısız oldum.

*Yavuz Erdem sahil yolunda gece vakti denize karşı ayakta duruyordu. Elleri ceplerinde denizi izliyor ona anlatıyordu derdini. O sırada düğün de Songül'ü göremeyen Sadi salondan dışarı çıktı, etrafı kolaçan etti gerginlikle. Songül'e sesleniyor ama Songül ses vermiyordu en sonunda duvarın kenarında ağlama sesleri duydu, kafasını çevirip baktığında bir kadın gördü orada oraya doğru koştu ve Songül'ün olduğunu görünce telaşla Songül'ün göz yaşlarını sildi. *

Sadi: Songül. Bana bak. (Songül'ün çenesinden tuttu hafifçe ve başını kaldırdı) N'oldu? Biri bir şey mi yaptı?

*Songül başını "hayır" anlamında salladı. *

Sadi: Bir şey mi dediler. Songül söylesene kurban olduğum. Ne oldu anlat? Niye ağlıyorsun sen?

Songül: (birden sarıldı Sadi'ye) Benim babam öldü.

Sadi: (kaşlarını çatar ve yutkunur) Bu ne demek Songül?

Flaşback:

Songül: Buyrun birisine mi bakmıştınız?

Yavuz Erdem: S-Songül Payaslı'ya bakmıştım.

Songül: Buyrun benim.

Yavuz Erdem: (yutkunur ve dolu gözlerle kızına bakar) Songül.. Kızım. (Dokunmak ister, yaklaşır)

Songül: (uzaklaşır bir adım) B-birisiyle karıştırdınız galiba? (Yanında geçerken birden Yavuz Erdem kolundan tutar acıtmadan)

Yavuz Erdem: Bütün cesaretimi toplayıp buraya geldim kızım..

Songül: Kızınız kim tanımıyorum.

Yavuz Erdem: Sensin.. (bir küçük göz yaşı firar eder gözünden) Yıllar sonra karşına çıktım.. B-ben senin babanım..

Songül: Benim babam ben çocukken öldü..

*Adamın yanından çekip gider Songül. *

Flaşback son:

Sadi: Biri bir şey mi dedi?

Songül: Bir adam geldi.. Gözlerimin içine baka baka.. B-babam olduğunu iddia etti..

*Sadi çattığı kaşlarını düzeltmiş Songül'ün gözlerine bakıyordu, böyle bir anda babasının buraya gelip Songül'ün karşısına çıkmasını beklemiyordu. Korktuğu başına gelmişti, Songül'e onun bu gerçeği bildiğini nasıl söyleyecekti işte o konuda hiç bir fikri yoktu. Karısını elinden tutup kaldırdı nazikçe. *

Songül: Gerçek değildir dimi Sadi?

*Sadi karısına, sevdiğine yalan söylemezdi o yüzden hiç bir şekilde sesini çıkarmadı. İçeri girip arkadaşlarına eve gitmeleri gerektiğini söyleyip Ankâ'yı da alıp evlerine döndüler. Her ikiside bir yerlere savrulmuş bir şekilde arabada gidiyorlardı. Evin önünde durduğunda Sadi, karısına döndü. *