Zorluğa sabredince, o zorluğun sonu huzur olur.
•••
Ayşegül: B-baba..
Halit: Kızım..
Ayşegül: Kapıda kaldın geçsene içeri..
*Halit içeri geçer, Poyraz'ı görünce şaşırır. Poyraz aynı şekil. *
Ayşegül: Tanıştırayım babam.
*Poyraz hemen ayağa kalkar. *
Poyraz: H-hoşgeldiniz..
Halit: Hoş bulduk evlat.
Ayşegül: Tanıştırayım baba, Poyraz. Şubede bir komiser.
Halit: Memnun oldum evlat.
Poyraz: Bende.
Halit: Geçin geçin oturun
Ayşegül: (fısıldar Poyraz'a) Babam biraz serttir, eski savcı.
Poyraz: Baya sert. (Ayşegül'e bakarak)
-Ertesi gün-
*Songül ve Sadi kızlarına kavuşmuştu dün akşam. Beraber aynı yatakta yatıp uyandılar sabah. *
*Gece aynı şu şekil yatmışlardı Songül ve Ankâ, sabah da aynı kalktılar. Üstlerini değiştirip mutfağa indiler. Şimdi aşağıda kahvaltı hazırlıyorlardı Ankâ ve Songül, anne kız. Sadi ise acil bir telefon gelmiş bahçeye çıkmıştı. *
Songül: Sebzeleri yıkayabilir misin aşkım?
Ankâ: Olur.
*Ankâ sebzeleri alıp yıkadığında kapıyı Sadi açıp, içeri girdi. Karısına arkadan sarılıp yanağından öptü sonra kızının yanağından öptü karısından ayrılarak. *
Sadi: Bakıyorum anne kız mutfak işlerine girişmişsiniz.
Songül: Ne yani biz yemek yapamaz mıyız?
Sadi: (belinden sarıldı) Onu mu dedim ben sevgilim? Sadece pek alışık değiliz yani.
Songül: Sen bilirsin kocacım, biraz sonra aklını alacağız.
Sadi: (kulağına fısıldadı) Sen benim aklımı başımdan alalı baya oldu.
*Songül gülümseyip başını öne eğdi dudağını ısırırken.*
Sadi: Kızım, seni bahçede bekleyen çok güzel bir şey var. Görmek ister misin?
Ankâ: Eveeettt.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nevâ
AksiAşk; bazen yara açar kalbinde bazen de bir cennet bahşeder sana. Gerçek aşk ansızın gelen aşktır, sevdiğinin gözlerine bakınca tüm dertlerini unutturan bir ruh-û revandır.. İntikam ile yaşayan bir adam ve hiç ummadığı bir anda karşısına çıkan kadın...