Aşk; bazen yara açar kalbinde bazen de bir cennet bahşeder sana. Gerçek aşk ansızın gelen aşktır, sevdiğinin gözlerine bakınca tüm dertlerini unutturan bir ruh-û revandır..
İntikam ile yaşayan bir adam ve hiç ummadığı bir anda karşısına çıkan kadın...
"Gülüşün diyorum, o benim hayata tutunma sebebim."
*Songül bayıldıktan sonra ambulansla hastaneye getirilmişti. Şimdi Songül oda da diğerleri de odanın önünde bekliyorlardı. İçerde Eylül ve Ali Asaf, Songül'e çıkan sonucu söyleceklerdi, ellerinde bir hafta önceki kan testine ait sonuç vardı. Aslında o sonuç her şeyi açıklıyordu. Eylül çok heyecanlıydı ama bir taraftan gerçekten kuzen olmadıkları ortaya çıkmış hatta Yavuz Erdem'in Songül'ün gerçekten dosdoğru babası olduğu kanıtına varmışlardı. Ali Asaf söze girdi. *
Ali Asaf: 1 hafta önce yaptırdığın kan testi sonucun çıktı.
Songül: (yatağında dikleşti ve yarası acıdı, yüzünü buruşturdu) Peki sonuç?
Eylül: (Songül'ün yanına oturup elini elinin üstüne koydu) Biz hep kuzen ve kardeş kalıcaz Songül, hatta kardeşten de öte kalıcaz.
Songül: O adam şimdi benim babam mı?
Ali Asaf: Yüzde 100%.. Kanınız 100% uyuşuyor.
Songül: (gözleri dolar) Babam..
Eylül: (sırtını sıvazlar) Şşşş.. Bak bir haberimiz daha var sana. (Gülümseyerek)
*Songül baktı Eylül'e gözleri dolu dolu ve kaşlarını çatarak. *
Eylül: Küçük bir melek katılacak yakında aramıza.
Songül: (eli karnına gitti) H-hamile miyim ben?
Ali Asaf: Üç haftalık hamilesin.
Songül: Sadi? O nerede?
Eylül: İlk önce babanla konuşsan.. Çok yıprandı, vurulduğundan beri duvarın dibinden kaldıramadık.
*Songül kafasını salladı, Asaf ve Eylül de odadan çıktılar Yavuz Erdem'i odaya davet ettiler. Sadi anlamıştı Songül babasıyla görüşmek istemişti, ya da Eylül ikna etmişti onu. Yavuz Erdem kapıyı tıklatıp içeri girdi tebessüm ederek Songül'e. *
