၂၀
"နေပါဦး ခုန စကားကိုကျွန်မဘယ်လိုထွက်သွားတာပါလိမ့်"
မုန်းက ခေါင်းလေးကုပ်ရင်း ရယ်စစလေးပြောလိုက်၍ ယု အသံထွက်သည်ထိရယ်လိုက်ကာ
"ဦးနှောက်နဲ့နှလုံးသား ဆက်စပ်နေလို့နေမှာပေါ့"
မုန်းသည်လည်း သွားစွယ်လေးပေါ်သည်ထိပြုံးလိုက်ကာ
"ကျွန်မ တစ်ချိန်တော့အားလုံးမှတ်မိလာမယ်လို့ထင်တယ်"
"ဦးနှောက်ဆိုတာ တစ်ခါတရံနှလုံးသားရဲ့စေခိုင်းရာကိုလိုက်နာရတာပဲမုန်း"
မုန်း ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ယုထံလက်ကမ်းပေးလိုက်ကာ
"သွားရအောင် မမယု"
~~~~~
"ဒါဆို မုန်းကဟိုဘက်စံအိမ်မှာပြန်နေတော့မယ်ပေါ့"
အရေးပိုင်မင်းကထမင်းစားပွဲတွင်မေးလိုက်၍
"ဟုတ်ကဲ့ ဒယ်ဒီ မုန်း နည်းနည်းများပြန်မှတ်မိမလားလို့ပါ"
"ယုလည်းရှိပါတယ် ဒယ်ဒီ စိတ်မပူပါနဲ့"
"ယု ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းဂရုစိုက်ဦး သေနတ်ဒဏ်ရာကဘယ်လိုနေသေးလဲ"
အရေးပိုင်ကတော် ဝင်ပြောလိုက်သဖြင့် ယု အရေးပိုင်ကတော်ကိုပြုံးပြလိုက်ကာ
"ယု အဆင်ပြေပါတယ် မာမီ ဒဏ်ရာအရမ်းမနက်ပါဘူး ဆေးရုံမသွားဘဲ အိမ်မှာရက်နည်းနည်းနားလိုက်ရင်ကောင်းသွားမှာပါ"
ယု၏စကားကြောင့် အရေးပိုင်ကတော် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချလိုက်၏။
သားမိသားဖ ၄ယောက်မှာစကားလက်ဆုံကျနေသော်လည်း ထိုထမင်းစားပွဲဝိုင်းဝယ်လူပိုတစ်ယောက်ပမာထိုင်နေရသူမှာခင်ခင်။
ခင်ခင် ဝေ့ဝဲတက်လာသည့်မျက်ရည်တို့အား မသိသာစေရန်ခေါင်းငုံ့လျက်သာနေနေရ၏။
မုန်းက ခင်ခင့်ကို သဲသဲလှုပ်ဂရုစိုက်ပေးမည်ထင်ထားသော်လည်း ယခုလက်ရှိမုန်းသည် ယုကိုသာပိုဦးစားပေးနေသလိုခင်ခင်ခံစားရသည်။
ခင်ခင့်ရင်ထဲနောင်တဟူသော စိတ်ကလေး စတင်ဝင်ရောက်လာလေပြီ။
YOU ARE READING
ယုယပါရစေ..ယုရယ်(complete)
Romanceမမယုသေသွားရင်တောင် မမယုဝိဥာဉ်က မုန်းအနားမှာအမြဲရှိနေရမယ်
