8,9,3/Yakuza -I- (GxG)

Kodo-mei: Oni (II)

Tek şeritli yolda dikkatle ilerleyen Nova, bir yandan da arabanın ön panel ekranından Laura Branigan - Self Control açtı. Şarkı hoparlörlerden yükselirken, parmakları direksiyonda ritmik hareketlerle oynadı. 

            Alandan yeterince uzaklaştığına emin olunca arabayı yol kenarına çekti ve kontağı kapattı. Gerginlikten titreyen parmakları açılıp direksiyonu daha sıkı kavradı. 

           Ne olduğunu anlamaya çalışan 9, Nova'nın vücut dilinden oldukça gergin olduğunun farkındaydı. Sessizce ilk konuşanın Nova olmasını bekledi. 

           "Olaylar başladığında," diye konuşmaya başladı Nova fakat bir anda sustu. Başını hafifçe öne eğdi ve ay ışığında gölgeli bir görünüm kazanmış direksiyona baktı. 

             9, Nova'nın gölgeli yüzüne baktı. Bir ara uzanıp yüzünü okşamak istedi, elini son anda durdurup arkasına yaslandı ve dışarı baktı. 

             "Yarın birçok kişinin rahatını bozacak ve rezilliklerini insanların gözleri önüne serecek bir olay örgüsü başlatacağız. Eğer işin sonunda ikimize de bir şey olmazsa..." bir süre sustu ve düşündü.  "Benimle Havai'ye gelir misin?" 

            9 tekrar Nova'ya döndü ve ciddiliğini sınadı. Ciddiydi; fakat sorumlusu olduğu şeyler ağır bastı. "Görevimi yapmam gerek." 

           "Görev dediğin şey kandırmacadan ibaret," 

           "Senin ki de kinden ibaret." 

          "Biliyorum." dedi Nova bir süre sonra ve iç geçirdi. Parmakları direksiyona vurup bir süre ritmik bir ses çıkarttı. "Yine de sana bunu sunuyorum." 

          "Sunduğun şey bir seçenek değil." 

          Nova koltuğunda yan döndü ve dirseğini direksiyona yaslayıp 9'a baktı. "Sadece Akari ile bitecek mi sanıyorsun?" 

           "Beni, benim görevim ilgilendiriyor." 

          Nova hafifçe sırıttı. "Yalancısın. İstesen Akari'yi bir yolunu bulup öldürürsünüz. Ama benim planımı kabul eden ilk kişi sendin." 

           9 başını çevirdi ve ay ışığıyla yüzünün sağ tarafı aydınlanmış Nova'ya baktı; gözleri hınzırca kısılmış, dudakları kıvrılmıştı. 

          "Beni korumak için bu işin içine girdiğini biliyorum. Çünkü biliyorsun ki, Akari ölse ya da imparatorluğu yıkılsa da durmayacağım." 

          "Ucunun size dokunmaması imkânsız. " 

          "Ah, biliyorum," dedi Nova ve öne doğru eğildi. "Sence bu işin sonunda bizi garantiye almadım mı sanıyorsun?" 

           9, Nova'nın bu sözlerinden aklında kimseye bahsetmediği, henüz kaba taslağı bitmiş bir plan olduğunu anlayacak kadar tanımıştı onu. 

           "Rulsomnia tekrar açılınca elimde sonumuzu garantileyecek her şey olacak," dudak kenarları daha da kıvrıldı, "hem de fazlasıyla." Doğrulup ön camdan dışarı baktı ve emniyet kemerini açtı. "Dışarı çıkalım mı biraz?" Arabadan indi ve telefonunu kapatıp camdan içeri, şoför koltuğuna attı. Hemen artından ön tarafa doğru yürüdü. Gözlerini Ay'a dikip avuçlarını kaputa dayadı ve vücut ağırlığını ellerine verdi. 

              Arabadan inen 9'da ceketini düzeltti ve aracın ön tarafına yürüdü. Nova'nın yanında durup ellerini önünde birleştirdi ve kalçalarını kaputa dayadı. Sessizlikleri, aracın içindeki hoparlörden yayılan şarkıya eşlik etti. Bir süre sonra Nova başını 9'un omuzuna yasladı. 9 fiziki olarak ne tepki vereceğini bilmiyordu ama kalbinin hızlanışı ve aldığı yeni nefesin titreyişinin ne hissettirdiğinden emindi: mutluluk.