My Pretty Boy

Chapter 7- FMRecords

Alec P.O.V

"Alec, Hindi pa ba tumatawag ang kuya Alex mo?" Mom asked.

"Yung kaibigan nya yung sumasagot sa mga tawag ko mom. Ang sabi nya ayaw ni kuya na sagutin ako. Pero dont worry mom, everything will be okay. So! paano ba yan, Uuwi na tayo mamaya,. Ready na ba yung mga gamit natin?" minsan I'd try to change the topic, para hindi gaanong malungkot si mom. Cause i know as a mom she is the most affected sa mga nangyayari. Kilala ko si mom, mahal na mahal nya si kuya Alex. pero the question is "Wheres My Brother Pretty Boy?" Talaga bang kakalimutan na nyang umuwi,. Ang alam ko nagkaayos na sila ni Dad at nakita kopa mismo of how is dad welcome him. Ano na naman bang ginawa ni Dad at biglang Umalis si Kuya alex, too again.

"Alec. can i get his number? Ako ang tatawag sakanya."

"Mom, Magpahinga muna kayo. Kapag tumawag sya sasabihin ko na nagaalala kana sakanya. Sige na mom. I love you!" niyakap ko si mom saka na ako lumabas.

Habang nasa Sala ako, i try to call kuya Alex. Nung biglang tumunog ang Cellphone ko. Kasi may biglang tumawag. its a open number so! i guess its Kuya Alex, pero i didn't assume na sya nga talaga.

"Hello" -Ako

"Hello!! Jayson... si Nairah ito?"-kabilang linya

"Nairah!!" hindi ko talaga alam na si Nairah ito. Siguro sa tagal na naming di nagkikita parang gusto ko syang yakapin ng mahigpit. Ang nagiisang bestfriend ko nung College.

"Jayson. Help naman oh! Kasi... gusto kong pumunta sa Manila. Nagiipon na nga ako para mabisita si Ate Nica. Ang kaso, first time kong luluwas... natatakot ako." tama nga boses nga ni Nairah Solomon ito.

"So! How may i help you? Gusto mo ba! kita tayo sa Terminal,. pag baba mo ng bus? okay lang... exactly pauwi na kami mamaya sa Q.C kaylan ba? " sabi ko

"Nag iipon palang kasi ako eh! Saka diba may sikreto tayong dalawa. Kaya nga tayo naging Friendship dahil dun... so! baka naman.."

"Nairah!! grabe ka talaga... Ano yun? Ikaw talaga idadaan mo na naman dyan yung kailangan mo sakin."

"Pwede mokong paghanap ng trabaho dyan para pag nakaluwas na ako atlis tumagal ako ng konte dyan please... gusto kolang kasing makasama si Ate para maalagaan sya." makulit na salita nya

"Okay sige... try ko. Eh! About sa case ng ate nica mo? Nasabi naba sayo kung sino yung lalakeng gumawa sa kanya nyan?"

"Wala pa nga eh. Halos parang diman umuusad yung kaso. Ganon talaga kapag walang-wala sa buhay. Kapag mahirap ka wala kang karapatan." nalungkot ako sa sinabi ni Nairah.

"Hey!! Wag mong sabihin yan. God always have a good plan. Ano kaba hindi ganyan ang gusto kong marinig sayo. Dapat isipin mo, May pagasa pa at mananagot yung gumawa ng ganyan sa ate mo. Nairah ikaw lang ang pagasa ng buhay mo. Aangat ka din. Sisikat ka, at dun hindi kana magiging mahirap." ganyan talaga kami ka-close ng babaeng ito. Ako lang kasi ang pwedeng magpatatag sakanya eh! lalo na pag kaengotan ang pinairal nito pati ako damay.

"Tama ka Alec Jayson... salamat, ikaw parin pala talaga yan. Walang pinagbago. Basta yung hinihingi kong trabaho sayo! Saka tulungan mokong puntahan si Ate Nica. Sorry huh! ikaw lang talaga ang alam kong makakatulong sakin. Salamat ulit." masayang sabi nya sakin.

"Ay sus! day... parang ibang tao naman ako sayo. Syempre hanggat nandito ako may handang tumulong sayo. Ako parin ito yung katukayo mo. Kaya if you need my help... call me, its okay."

"naku!! kaya kita namimiss Jayson ulol." pabirong sabi ni Nairah sakin. Naalala ko tuloy nung hiniram ko dati yung cellphone nya. Tapos mababasa mo yung name ko