မနက်စာစားပြီးတော့ အလုပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်ရသည်။ ဂျီမင်ပြင်ဆင်ပြီးလို့အောက်ဆင်းလာတော့ ဂျောင်ကုသည် ကော်ဖီခွက်ဖြင့်ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်နေသည်။ သူလာတာမြင်တော့ ကော်ဖီခွက်ကိုချကာ သူ့ရှေ့ရောက်ချလာသည်။ မနက်မိုးလင်းထဲကဘာတွေစိတ်ဖောက်နေလဲမသိဘူး ဂျောင်ကုတစ်ယောက်သိပ်ကိုအပိုးကျိုးနေတာများ။
"သွားတော့မလို့လား "
"အင်း"
အိမ်နေရင်း၀တ်စုံဖြင့်နေနေသည့်ကောင်သည် ကုမ္ပဏီကို ကစားကွင်းမှတ်နေလားမသိ သွားချင်မှထသွားသည့်ကောင်။ ဒါတောင်ကုမ္ပဏီကနာမည်ကအခုထိမကျပဲ လျှမ်းလျှမ်းတောက်နေသေးသည်။
ဂျောင်ကုသည် သူ့အားကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့ကျသွားသူကိုကြည့်ပြီးအသည်းယားနေမိသည်။ သိတာပေါ့ သူအလုပ်မသွားတာကို စိတ်ထဲကနေဆူနေတော့မှာ။
"အာ မောင်နေလို့မကောင်းလို့ အလုပ်မသွားတာ ခေါင်းနည်းနည်းနောက်နေလို့"
"အင်းအင်း ဆေးသောက်ထားလိုက် ဒါဆိုကိုယ်သွားတော့မယ် နောက်ကျနေပြီ"
လက်ကောက်၀တ်မှနာရီကို ကြည့်ကာ လှေကားပေါ်မှဆင်းသွားသူသည် တကယ်ပင်နောက်ကျနေပြီထင်သည်ခြေထောက်တိုတိုလေးတွေသည် သွက်သွက်လက်လက်။
"မောင်လိုက်ပို့ရမလား"
ကားတံခါးကိုဖွင့်ကာ၀င်ထိုင်ကာနီး နောက်မှအသံထွက်လာသည်။ ခုနကပဲနေမကောင်းလို့သေတော့မဲ့ရုပ်နဲ့ကောင်က ဘယ်ကိုလိုက်ပို့ချင်နေတာလဲ။
"မင်းခုနကနေမကောင်းဘူးဆို "
"အာ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်"
"ဟုတ်တယ်ဆို နေခဲ့ မပို့လဲရတယ်"
ဂျီမင်သည်စကားစဖြတ်ကာမောင်းထွက်သွားလိုက်သည်။
ဂျောင်ကုသည်လည်း သူ့ကိုလိုက်မပို့ခိုင်းတာကြောင့် ဆူပုတ်ပုတ်လေးဖြစ်ကာကျန်ခဲ့သည်။
ကုမ္ပဏီကိုရောက်တော့ အခန်းထဲတွင် ထယ်ယောင်းနှင့်သူ့ကောင်လေးဖြစ်သူပါရောက်နေတာဖြစ်သည်။
ထူးထူးဆန်းဆန်းနှစ်ယောက်တွဲတွေ့လို့ပါလား။
YOU ARE READING
Centered Around the Heart (Completed)
Fanfictionအချစ်မပါတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကိုမင်းကဘာတွေမျှော်လင့်နေသေးတာလဲ အခ်စ္မပါတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကိုမင္းကဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ေနေသးတာလဲ
