"အစ်ကို ဒိတ်ရအောင် ဒီနေ့"
"အားအားယားယား"
"ဒါဆို ဘာလုပ်ကြမလဲ"
စာရင်းတွက်နေရင်းမှ ဘောပင်ကိုချလိုက်ကာ တစ်တွတ်တွတ်ပြောနေသည့်ကောင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။
"မင်းမျက်လုံးထဲ ငါအားယားနေတယ်လို့များထင်နေတာလား "
"အစ်ကိုကလည်း ပိတ်ရက်လေးဒိတ်ချင်လို့ကို"
"ဘာပိတ်ရက်မှမဒိတ်ဘူး သွား ပြန်"
ဟုတ်တယ်။ သူ့လိုရုံးပိတ်ရက်တွေကိုဒီကအားတယ်များထင်နေလားမသိ။ မိုးမလင်းသေးဘူးဆိုင်ရောက်ချလာကာ အပြင်သွားဖို့ကိုပဲတာဆူနေတာမို့အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့အော်ထုတ်လိုက်တာ။
အခန်းထဲကထွက်သွားလို့ပြန်ပြီမထင်လိုက်နဲ့။ အောက်ကဆိုင်ထောင့်မှာသွားထိုင်နေဦးမှာ။
ဆော့ဂျင်လည်း သူ့အပေါ်စိတ်လေးအနည်းငယ်တော့ရှိလာပြီဆိုပေမဲ့ သူ့အသက်အရွယ်နဲ့ကစိတ်ခံစားချက်ကိုရှေ့တန်းတင်ဖို့ရာနောက်ကျလွန်းနေသည်။
ဒါကြောင့်စိတ်စေရာနောက်မလိုက်ဖို့ထိန်းနေရသည်မှာလည်းတစ်နေ့တစ်ခြားသူ့အတွက်ခဲယဥ်းလွန်းလှသည်။
ကောင်လေးရဲ့သူ့ကိုရယ်ပြလိုက်တိုင်းပေါ်လာတဲ့ပါးချိုင့်ခွက်ခွက်လေးတွေကိုတွေ့ရင်လည်းသူထိန်းထားသမျှကိုယိမ်းယိုင်ချင်လာသည်။ တစ်ခုခုကိုတောင်းဆိုနေသည့်အချိန်တွင်လည်းရက်ရက်ရောရောခွင့်ပြုလိုက်ချင်မိသည်။
ဂင်ဆော့ဂျင် မင်းအတော်ခက်နေပါပြီ။
အစ်ကို့ကို ဒိတ်ဖို့ပြောနေတာသူအာပေါက်တော့မယ်အစ်ကိုကနည်းနည်းလေးမှကိုမဲဆွယ်လို့မရတာမို့ သူအောက်ဆင်းပြီးထိုင်နေလိုက်သည်။
တကယ့်လူ့ဂွစာကြီး။
နမ်ဂျွန်းစူပုပ်ပုပ်လုပ်နေတုန်းအစ်ကိုက ကားသော့ကိုင်ကာဆင်းလာသည်။ သူနဲ့ကျမသွားဘူးမအားဘူးဆိုပြီးခုကျဘယ်သွားဦးမှာလဲမသိဘူး။
အစ်ကို့ကိုစိတ်ကောက်ကာ ဟိုဘက်လှည့်ထိုင်နေလိုက်သည်။
သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့မှအားမနာ စိတ်ကကောက်နေသေးတာ။ ဟက်။
YOU ARE READING
Centered Around the Heart (Completed)
Fanfictionအချစ်မပါတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကိုမင်းကဘာတွေမျှော်လင့်နေသေးတာလဲ အခ်စ္မပါတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကိုမင္းကဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ေနေသးတာလဲ
