မောင်ပြန်မလာတာဒီနေ့နဲ့ဆို 5ရက်တိတိရှိပြီဖြစ်သည်။ မချစ်ခင်ကတော့ ဝေးလေကောင်းလေဆိုပေမဲ့ချစ်ပြီးမှတော့ နည်းနည်းလေးတောင်ခွဲမနေနိုင်တော့တာမို့ မောင်ပြန်လာရန်သူ့ဘက်ကမာနကိုတစ်ထစ်လျှော့ချလိုက်ရန်သာရှိသည်။
သူဖုန်းဆက်ဖို့ဖုန်းကိုကိုင်ကာမကြာသေးခင်ကမှပြောင်းထားတဲ့contact nameလေးကိုထောက်ကာဖုန်းခေါ််လိုက်သည်။
တူတူတူ
တော်တော်ကြာသည်အထိမကိုင်တာမို့ဆက်သွယ်ရေးရုံးကကောင်မလေးရဲ့ လူကြီးမင်းဆိုတာနဲ့သာတိုးတာမို့ ဖုန်းပြန်ချလိုက်သည်။ ခနနေတော့ ဖုန်းနဲ့ကားသော့ကိုင်ကာတစ်နေရာသို့ထထွက်သွားလိုက်လေသည်။
"မင်းပြန်တော့ဟေ့ကောင် ဟိုမှာဂျီမင်ကတစ်ယောက်ထဲ ညရေးညတာဆိုတာရှိသေးတယ်"
ရောက်ထဲကအရက်ခွက်ထဲခေါင်းစိုက်နေသူက အခုထိလည်းထိုအတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ဟိုဆော့အတင်းပြန်ခိုင်းတာလည်းမရ။ဂျီမင်ဖုန်းဆက်မှပြန်မှာကြီးပြောနေတာမို့ သူဒီအတိုင်းသာနေနေရသည်။အလုပ်လည်းမသွား ငူငူကြီးနဲ့အရက်တွေသာလှိမ့်သောက်နေတာဖြစ်သည်။
တင်း တောင် တင်းတောင်
ဟိုကောင့်ကိုကြည့်နေရင်း အိမ်ရှေ့ကဘဲလ်တီးတာကြောင့် သူထွက်ကြည့်လိုက်တော့ ဂျီမင်ဖြစ်နေတော့ သူအံ့သြသွားရသည်။ဒီရက်ပိုင်းတွင်းဖုန်းတစ်ချက်မှမဆက်ပဲနေနိုင်သူကြီးက အခုတော့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်ချလာပြီဖြစ်သည်။
"ဂျောင်ကုရော"
"အထဲမှာ"
သူပြောပြီးတော့ ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးကအသာလေးရို့ကာအိမ်ထဲသို့၀င်သွားသည်။
အိမ်ထဲရောက်တော့ မောင်သည်ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ဒူးပေါ်လက်တင်လျက်ခေါင်းစိုက်လျက်လက်တစ်ဖက်ကအရက်ခွက်ကိုကိုင်ထားသည်။
မောင့်ရှေ့သူရပ်လိုက်သည်အထိမောင်ကမော့မလာ။"ဘယ်ချိန်ထိ သူများအိမ်မှာနေဖို့စိတ်ကူးထားတာလဲ"
ဂျောင်ကုသည်အသံသေးသေးလေးထွက်လာတော့ အပြူးအပြဲမော့ကြည့်လိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
Centered Around the Heart (Completed)
Fanfictionအချစ်မပါတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကိုမင်းကဘာတွေမျှော်လင့်နေသေးတာလဲ အခ်စ္မပါတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကိုမင္းကဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ေနေသးတာလဲ