Summer Trap (Matsumoto Series 2)

Chapter 27

Chapter 27 Near ending summer

September 11, 2022

Bamboo Forest

Halos mabingi ako sa paulit-ulit na pagdoor-bell sa apartment ko. Maaga pa lang ay iyon na ang siyang naririnig ko. I tried to ignore it and buried myself under my pillows and blanket, but that someone was too consistent.

Pilit kong binuhat ang sarili ko mula sa kama at halos ibato ko na ang unan na hawak ko. Iritado kong nilingon ang pinto ng kwarto na tila nakikita ang taong nasa labas.

May delivery ba ako ngayong araw? Sa natatandaan ko ay bukas pa ang dating niyon, napaaga yata?

Huminga na ako nang malalim, naupo muna saglit sa kama para higit na gisingin ang sarili bago ko ilang beses na tinapik ang pisngi ko. I didn't even bother to check my reflection on the mirror, dahil halos sanay na rin iyong matandang regular nagde-deliver na rito sa bawat hitsura ko sa tuwing pinagbu-buksan ko siya ng pintuan.

I could hear the heavy noise of my feet with its fluffy pink slippers as I walked towards the door. Itinataas ko na rin ang buhok ko dahil sa sobrang pagkakasabog nito.

Handa ko na sanang pagsabihan nang pabiro ang matandang nagde-deliver para sabihin dito na sana ay huwag namang sobrang agahan nang magsisi akong binuksan ko pa ang pintuan.

I didn't utter a word the moment I saw her horrible face, my hand on the doorknob tightened as I pushed the door and tried to close it, but Sarah's quick to stop me and pushed it open. Siya pa ang matapang na hantarang pumasok sa aking apartment kahit wala man lang akong paanyaya sa kanya.

"Sarah, this is trespassing."

Tumigil siya sa paglalakad sa loob ng apartment ko at marahas siyang lumingon sa akin, at agad niya akong dinuro ng kanyang nangangatal na kamay.

"Y-You insolent bitch! Ipinahiya mo ako!"

Pinanatili kong bukas ang pintuan habang hawak ko ang doorknob niyon. "Inuulit ko, Sarah. This is trespassing. Tatawag na ako ng barangay sa ginagawa mong ito."

"Sa tingin mo ba ay matatakot mo ako, Rhoe Anne? You are nothing but a two-faced bitch! Akala mo kung sinong magaling, mabait pero nasa loob naman ang kulo. Gusto mo laging nasa iyo ang atensyon, hindi ka na nagbago! Gusto mong lagi ikaw ang bida at ang dapat kaawaan at bigyan ng simpatya!"

Gusto ko siyang tawanan sa mga salitang lumalabas sa bibig niya. Hindi niya ba naririnig ang sarili niya? Hindi niya ba napapansin na inilalarawan niya ang kanyang sarili?

Simula nang pumasok siya sa kumpanya ay kailanman ay hindi ko siya pinatulan. I tried myself to avoid her, pero siya itong wala nang ibang ginawa kundi sirain ang buhay ko. At ngayon na minsan akong sumagot sa kanya, ako ang sasabihan niya nang masama?

"Kung hindi ka aalis sa harapan ko, Sarah. Sisiguraduhin kong madadagdagan pa ang kahihiyan mo," mas matigas na babala ko.

Mas lalong nag-init ang ulo niya at malalaki ang hakbang niya patungo sa akin, at nang sandaling nag-angat na siya ng kamay para sampalin ako, mabilis na kumilos ang aking isang kamay para pigilan ang kamay niya.

"Sarah, inuulit ko, huwag mong hintayin na lumaban ako sa 'yo. Dahil ang ilang taon pagkimkim ko ng galit sa 'yo pwede nang makapatay," marahas kong binitawan ang kamay niya dahilan kung bakit napahakbang siya paatras.

Alam kong nakikita na niya ang mabigat kong paghinga, ang nakakuyom kong mga kamao at ang mga mata ko sa kanya na kung mga patalim ay ilang beses na siyang nasaksak.