Kabanata 17

533 23 17
                                    

Please be vigilant of sudden switches in point of view from first person to third person and back to first person.

Kabanata 17

Her

We turned into a stall and in front of us was a seemingly upscale restaurant. There weren't many people inside, so we quickly found a seat and sat down. Our chairs were facing each other.

May lumapit naman kaagad na waiter sa pwesto namin. "Good day, Ma'am! Here is our menu for you. What would you like?" binigay naman niya ang menu.

"Andito ba ngayon si Race?" tanong ng babae sa waiter.

"Nasa opisina si sir, Ma'am."

"Okay, can you please tell him that I'm here."

"Okay, Ma'am."

I was just listening to their conversation. When the man left in front of us, and the woman turned her gaze towards me.

"Anyway! What's your name?" she asked while smiling at me.

Hah! As if hindi niya alam ang pangalan ko.

"Phil Mc Chiavellan." I answered. "How about you?" sinuklian ko din siya ng pagkatamis-tamis na ngiti.

Napa awang ang labi niya at agad binawi.

"Arniellee... Arniellee Moreauvy."

"You have a nice name." pagbawi ko kaagad. Sagwa, malaswa, madumi!

"Thank you, but your surname is very familiar to me."

Oo naman, paanong hindi magiging pamilyar sa 'yo ang apilido ng asawa ko.

"I'm actually married to a Mc Chiavellan." ngiting-ngiti kong saad sa kanya.

"Oh! Marami akong kilalang Mc Chiavellan pero sino sa kanila napangasawa mo?" patanga niya pang tanong sa akin.

Gusto nang gumalaw ng kamao ko. Please lang. Pigilan mo sarili mo, Yureev.

"Alejandro Mc Chiavellan." inangat ko ang kamay ko na may singsing.

"W-wow! Kilalang kilala ko ang lalaking 'yan. Omg! Nagpakasal na pala siya. Hindi man lang ako inimbita." ang arte-arte ng boses.

Sino? Sinong nagtanong? At sino ka ba para imbitahan.

"Baka nakalimutan lang ng asawa kong imbitahan ka." pagrarason ko pa. Sino ka ba sa tingin mo?

"No way! Impossible talaga 'yan, sis!" impit nitong sagot sa akin.

Mariing pinikit ko ang mga mata ko at kunwari'y nahihilo. Pero ang totoo. Nanggigigil na ako sa babaeng kaharap ko.

"Pwedeng mag order muna tayo? Gutom na din kasi ako." pag-iiba ko muna sa usapan.

"Sure!" She excitedly mumbled.

We shifted our gaze to the menus we were holding. I glanced at it as well.

She's not really attractive. She has smooth skin, but she's not really appealing. Doesn't fit my taste. You wouldn't even guess she's 49 years old because she has a baby face.

Pero 'yun lang. Hindi ako nanlalait, sinasabi ko lang ang totoo.

Nagsalubong ang mga tingin namin dahil napatingin din siya sa akin.

"May dumi ba sa mukha ko?" takang tanong niya. She knew how to play dumb... as well.

Gusto kong sigawan ng "Oo, sobrang dumi mo!" pero nanatili akong kalmado sa harap niya.

Ineffable Menace of Love (PDA Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon