Ineffable Menace of Love (PDA Series #1)

Kabanata 52

Please be vigilant of sudden switches in point of view from first person to third person and back to first person.

Kabanata 52

I am driving to the company building, and since I don't have anyone else I can trust to leave my children with, I still brought them with me to the office.

It's already 9 am and obviously, sobrang late na. With my usual office attire, a coat, a thin white stripe corset vest, and a flaired black slacks paired with black shoes. I moved the time sa magaganap na meeting ngayon. Imbis na alas otso ay inilipat ko ito ng alas dyes.

Binibigyang sulyap ko lang din ang dalawang tahimik lang na nakasandal sa backseat. Siguro pinapakiramdaman pa rin nila ang init. Pinalakasan ko nalang din ang aircon sa sasakyan.

After a few more minutes of driving, we arrived at the company building. We immediately entered through the emergency exit and made our way to the floor where my office is.

Sinalubong kami ng greetings ng mga empleyado at sinusuklian ko naman ito.

We crossed paths with Mawi and Dury, who were already waiting for us, embracing the twins in their arms. Hawak-hawak ang kamay nilang dalawa ay tumatalon na sila sa galak at nakita nanaman nila ang mga kaibigan ko. Hindi na rin sinusumpong ang bunso.

"Good morning, Chairman." pagbati sa akin nina Mawi at Dury.

"Good morning," bati ko pabalik at sinulyapan ang opisina kung saan naka pwesto ang sekretarya ko.

"Asan si Roxy?" tanong ko sa dalawang babae na ngayo'y nakaluhod na at nilalaro nanaman ang mga anak ko.

Naaliw siguro sila sa dalawang umaagik-ik na kaya inulit kong tanungin sila. "Where is Roxy?"

Lumingon si Mawi kung saan ang opisina nilang magkadugtong lang. Ngumuso siya na tila tinuturo na nasa loob lang si Roxy, but I can't see her figure from here. Glass wall naman ang opisina pero wala naman akong nakitang ulo na dumudungaw.

"I didn't see her," kunot noo at nanliit ang mga mata kong sinulyapan ulit.

"E, nauna pa sa amin 'yon," Dury answered.

I shifted my gaze towards her at sinabing tingnan ko lang kung nasaan ang secretary ko. May mga kailangan pa akong papeles ngayon din. Iniwanan ko muna sila sa lobby at naglakad patungo sa opisina ni Roxy.

I bothered to knock thrice to the lited door bago ako pumasok. Wala naman silang ibang kasama rito na empleyado kasi nasa ibaba ang iba't ibang departamento.

"Roxy?" I called for her name. Ang sabi ay maaga ito kaya baka nga ay andito na siya sa loob. Malalaki kasi ang mga filling cabinets kaya hindi kaagad natatanaw pagpasok ang kung sino man ang nasa loob.

Lumiko ako para matanaw ang table niya. "Roxy?" kunot noong napatingin ako sa blankong lamesa nito. Walang bulto ng babae na nakaupo.

May nahagip ang mga mata kong sumisilip. There she is. Nagtago sa malaking filling cabinet na katabi lang din ng office desk niya.

"Why are you hiding?" naglakad na ako papalapit sa pwesto niya. Sumisilip pa rin ito na tila ba'y may tinataguan.

"G-good morning, Chairman." She greeted.

"Ahuh, good morning." I greeted back.

"Out," simpleng utos ko sa kaniya dahil nagtataka na ako sa inaakto niya. Anong oras na at may mga tatapusin pa akong trabaho.

Dahan-dahan siyang lumabas at nagkamot ng ulo. "A-ano kasi, Chairman..."

Huminto ako sa pwesto na hindi lang din kalayuan sa kaniya. Sumandal ako sa filling cabinet at humalukipkip. "What's your problem?" I amiably asked, still leaning.