Ineffable Menace of Love (PDA Series #1)

Kabanata 37

Please be vigilant of sudden switches in point of view from first person to third person and back to first person.

Kabanata 37

Corner

Limang araw simula nang nakauwi na kami sa pilipinas. Labingpitong araw ang itinagal namin sa pagbabakasyon. Kaya halos mag iisang buwan na walang pasok 'tong si Syllvester sa opisina niya. Tanging nabugbug sa trabaho ay ang sekretaryo niyang si Alexies.

Ngayon ay binabalot ko na ang baon niya. Nag request na lutuan ko daw siya ng home cook, gusto niya daw sa akin talaga galing. Kakatapos lang din namin mag umagahan.

Inasikaso ko naman ang dog food ni Cypher. Kanina pa kasi ito nakatingin sa akin at tumutulo na ang laway, normal na sa kanya 'to, sa lakas ba naman kumain tsaka malaking aso din.

Hindi ko masyadong pinuno ng dog food ang lagayan ng pagkain niya dahil hahaluan ko pa ng gulay, kanin at vitamins. Nang mailagay ko na lahat ay naglakad na ako papalapit sa pwesto niya.

"Here. Good job at nag wait ang baby na 'yan." I pat his head bago ito magsimulang kumain.

Lumabas na muna ako ng kusina and as I passed the staircase, I looked up for a moment.

Sunod na nilingon ko ang akwaryum at lumapit rito. Pinakain ko na rin ang mga isda at ngiting tinitigan ko lang ito saglit at lumingon ulit sa taas.

"Hindi pa siya bumababa." bulong ko at napagpasyahang lumabas at magtungo sa harden.

Just like I do every day, I watered the plants. I also grabbed my gloves and scissors from the customized box.

Luckily, there was one cluster of flowers left. They were about to wither, and I'd have to wait several months before they bloomed again.

Without hesitation, I picked the last heliotrope of the year. I smiled as I lifted it to admire.

I spent a few more minutes outside, gazing at the plants and watering them before deciding to head back inside, concealing something in one hand behind my back.

Pagpasok ko sa main door ay tinungo ko kaagad ang living room at saglit lang nang maupo ako ay bumaba na si Syllvester at naka business attire na.

Ngumiti siya sa akin kaya napatayo na ako at patakbong sinalubong siya, habang ang isang kamay ay nasa likod ko pa rin.

"Careful," sinalo niya ang balikat ko ng nasa tapat ko na siya.

Tumingala ako at bumungisngis ako sa kaniya. Agad niya naman akong hinalikan kaya mas lalong lumawak ang ngiti ko.

Inangat ko sa harap niya ang kamay kong may hawak na bulaklak.

I saw the surprise on his face. Through his reaction, I always felt that he cherished what I gave him.

Even though I gave him flowers almost every day, his excitement never waned whenever I presented one to him.

Ang mga bulaklak naman na ibinibigay niya sa akin ay nilalagay ko sa vase doon sa kwarto ko.

Minsan niya lang ako bigyan, but I never complain because I've already received so much from Syllvester. My husband is incredibly loving, and there's not a day when he doesn't make me feel that. So, as his wife, I also make an effort to let him know how much I love him.

Naks! Lalaki nanaman ulo nito!

Napalitan nang kaunting tawa ang pagkagulat niya at ngumiti naman kaagad.

Hinawakan niya ang pisngi ko, "You consistently take me by surprise..." pinanliitan niya ako ng mata pero nakangiti pa rin ito.

Habang hawak pa rin ang pisngi ko ay kiniskis niya ang tuktok ng matangos niyang ilong sa ilong ko. Nakangiti lang kami hanggang sa iminulat namin ang aming mga mata.