Het zijn geen woorden op papier,
Maar letters geschreven als een rivier,
En ik weet dat je ze telkens ziet,
En toch komt je antwoord maar niet.
Mijn woorden zijn reeds verdwenen,
Lang uit je geheugen verdreven,
En ik weet niet of je me nog herinnert,
En of ik de enige ben die wordt versnipperd.
Ik weet niet waarom mijn ogen steeds kijken
Naar dat zwarte levenloze scherm en zichzelf
blijven pijnigen met jouw blijvende afwezigheid.
En ik weet niet waarom mijn hart springt
Bij elke letter zo klein op mijn grote zee
Ik spring in de lucht, voor ik weer verdrink.
JE LEEST
Vogeltjeswind
PoetryVogeltjeswind is een dichtbundel met liefdesgedichten. Grappig genoeg dacht Jelinka altijd dat ze nooit een hele dichtbundel vol liefdespoëzie zou publiceren, want liefdesgedichten vond ze altijd veel te zoetsappig en melig voor haar eigen wereld. T...
