Vogeltjeswind

we passen niet, maar ik blijf je beminnen

Mijn hart verlangt steeds naar dingen die niet passen,
nooit in mijn ziel te verwerken zijn, maar ik kan dit gevoel
niet wegwassen, vergeten wat we hadden kunnen zijn,
als ik niet ik was, en jij niet zo vreemd prachtig bleef.

ik wou dat ik kon dansen in de wind die jij bezeilt,
maar mijn woorden vormen een zachte zang, terwijl
de jouwe springen van de kat naar het weer op deze dag,
er is geen enkele druppel die ons verder uit elkaar breidt,

ik wou dat je me kon beminnen, niet slechts een deel,
maar de woorden komend uit mijn pen, en de glimlach
die mijn mond krult wanneer ik over mijn dingen praat,
niet slechts die ene zachte zin die over jou gaat.

liefde van me, gekende vreugde van het hemelrijk,
waarom weiger je ons te verbinden, mij te geven
wat ik al die tijd vraag, er is toch geen enkele reden
buiten het feit dat we zijn "helemaal niet gelijk"?