de dageraad breekt aan waar de nacht gevallen is,
vogels zingen onder een tak van lentebloesems,
en woorden verdwijnen als wit na blosjes op je huid
de koude wintervlokken vallen reeds na enige tijd,
onze buren dansen in de straten van het dorp,
omhelzend hun zoete levens als in een comedy flop,
maar ik dans in de velden van de eeuwigheid,
nog steeds verwachtend je prachtige aanwezigheid,
o mijn zoete amor, mijn liefje, mijn heer van weleer,
ben je reeds vergeten mijn naam? ik heb nochtans
elke dag omslag op je gewacht, zeg je me geen gedag?
oh mijn Muze, mijn Carmina, mijn woordenrijm,
waarom blijf je nooit bij mij? ik ben vergeten
wat we nu werkelijk zijn, enkel je ogen blijven,
een woordeloze geestenverschijning.
JE LEEST
Vogeltjeswind
PoetryVogeltjeswind is een dichtbundel met liefdesgedichten. Grappig genoeg dacht Jelinka altijd dat ze nooit een hele dichtbundel vol liefdespoëzie zou publiceren, want liefdesgedichten vond ze altijd veel te zoetsappig en melig voor haar eigen wereld. T...
