OperAsYon''Ayza

0.10♠️

Mezarda bile var çiçek
Beni neden sevmedin

***

Helloooo

Öldürüm tarihinde ilk olarak
Bir bıçak intihar etti
Kendine doğru kıvrılarak
Sapının damarlarını kesti.

***

Bugün güne güzel uyanmış. Kahvaltımı güzelce yapmış. Papatya çayımı içiyordum. Olanlardan sonra Alp'i görmesem bile kafamı çok yormadım. Her şeyi ben düşünecek değildim. Bende bir insandım, robot değil.

Benimde duygularım vardı. Benimde kırılabilecek kalbim hatta üzülünce dökülen göz yaşlarım vardı.

Herkes için kendimi yok sayıyordum...

Herşeyi alttan alıyordum. Kendimi umursamıyor, kim beni üzerse bile affediyordum. O zamanlar yaşamak için nedenim bile yoktu. Şuan da yok ama kendi değerim var içimde.

Herşeyi boş vermiştim. Rahatıma bakıyordum artık. Bende kendim için değerliydim. Dışarıdaki insanlar için ne kadar değerli olmasam bile.

Şuan ise elimdeki çayım ve ben çok mutluyduk. Çayım sıcaktı ama elimi yakmıyordu yada ben acıya alışmıştım.

Annem ve dedem Ankara'ya geri dönmüştü. Son olanlardan sonra dedem, burada çok durmak istemediğini, annemle beraber gidip tekrar geri geleceğini söylemiş ve gitmişti.

Dedem vedalardan hoşlanmazdı. Asla sevmezdi böyle şeyleri. Çünkü ona göre Vedalar sonu olan bir şeydi. Birine veda ettin mi bir daha geri göremezdin. Veda etmek yerine 'seni Allah'a emanet ediyorum' derdi tekrar görmek için.

Çayla bakışmamız çok güzeldi. Ben ona bakıyor ve kendi gözlerimi görüyordum yansımamdan. Keşke şuan bisküvi olsaydı. Çok güzel olurdu çayla.

Odamdan çıkmıyordum artık. Şahsen dirilmek ve hortlamak istiyordum. Sıkılmıştım artık. Yalandan ölmek insanı kötü hissettiriyordu.

Şöyle odadan çıkıp herkesi hortlak görmüş gibi korkutmak istiyordu canım. Çok mu şey istiyor benim şu tatlı ballı canım yanii alla alla ufak bir şaka sonuçta ölmedik yaa!

Arel kapı 'tık tık mı' diyor yoksa banamı öyle geliyor?

Harbiden kapı çalıyordu. Hatta sanki elinden gelse kapıyı söküp içeri girmek istiyormuş gibiydi.

Kapı kilitli Arel

Doğru en son kapıyı kilitlemiştim. Hızlıca yüzüme maskemi geçirdim ve kapıya doğru gidip kiliti açmıştım açmasına ama kapının ardındaki her kimse kapıyı öyle hızlı açtıki bir an ben bile neye uğradığımı şaşırırdım. Şaşırmamı geçtim. Daha tutmaya fırsat olmadan kapıyı açan arkadaş duvara amele sümügü gibi yapışmıştı.

Galiba duvardan kazımak gerekecek.

Spatula ister misin?

Galiba iç ses haklıydı. Ses değiştirici cihazı takmadığım için seslenemiyordumda. Duvar'a yapışan ve bunu becerdigi için ödül vermeyi bile düşündüğüm Burak kendine gelmiş ve yapıştığı duvardan ayrılmıştı.

Bir bana bir duvara bir de kapıya bakmış sonra ayağa kalkıp az önce duvara yapışan benmişim gibi oturup yarım bıraktığım çayımı içmeye koyulmuştu.

Bir an duvara yapışan benmiydim diye düşünmedim değil yani. O derece rahatlık vardı üstünde.

Burak iyi olduğuna göre ses değiştiriciyi takabilirdim. Banyoya doğru gidip ses değiştiriciyi takıp odaya geri dönmekti niyetim ama nedense Burak bir anda