ဆုံနေရက်နှင့်လွမ်းလေခြင်း

11

အခုအခါ

အမယ်လေးဆိုတုန်းက
ပျိုပုန်း၍တွေ့သူမို့ မမေ့ဘယ်ခါ
တစ်ရက်ကြာလျှင်
ဗျာပါသည်းနင် တစ်နှစ်ထင်လို့
မရွှင်တမျှော်
ရေရှင်တားလို့ ရက်အားပုံပေါ်လှချည့်။

.......................

(၁၁)

“လိပ်ပြာလေးတွေက ပိုးတုံးလုံးလေးတွေကနေ ဖြစ်တာလို့ မေမေက ပြောတယ်”

Joshua လေးက ကျွန်မအား တစ်ထိုင်တည်းဖြင့် ရင်းနှီးခင်မင်သွားခဲ့ပြီ။ သူစိတ်ဝင်စားအောင် ပုံပြင်ကို ကလေးသံဖြင့် ဖတ်ပြခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။

“အေး ဟုတ်တယ် Joshua ရဲ့”

ဖားလေးတွေကလည်း အမြီးတန်းလန်းနဲ့ ဖားလောင်းလေးတွေကနေပဲ ဖြစ်တာ သားသိလားဟု ကျွန်မ မေးချင်သည်။

သို့သော် ဖားဟူသောစကားကို ပြင်သစ်လို ကျွန်မသိသော်လည်း ဖားလောင်းဟူသော အသုံးအနှုန်းကို ကျွန်မ မသိပါ။ သိပ်ညံ့တာပါလားဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသထွက်သွားမိသည်။

လာဗင်ဒါအသုံးအဆောင်တွေနှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ သီးသန့် ဖြစ်နေသော သုံးထပ်စာအုပ်စင်လေးတစ်ခုရှိသည်။ ထိုစင်ထဲမှာ စာအုပ်တွေ အများကြီးပါပဲ။

စာအုပ်တွေ တွေ့တိုင်း ကြည့်ချင်သည့် ကျွန်မ ဝါသနာအရ စာအုပ်စင်ဆီသို့ ကျွန်မ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ပြင်သစ်နိုင်ငံ တောင်ပိုင်း ပရောဗင့်စ်ဒေသနှင့်ပတ်သက်သည့်စာအုပ်တွေကို တွေ့ရသည်။ Peter Mayte ၏ နာမည်ကြီး စာအုပ်ဖြစ်သော A Year in Provence ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ ကျွန်မ ပြင်သစ်သို့ မလာမီ ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေသည့်အချိန်တွေတုန်းက အကိုJimin က ကျွန်မကို ဖတ်ခိုင်းသည့်စာအုပ်တွေထဲမှာ ဒီစာအုပ်ပါတာပေါ့၊ အကိုJimin က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီစာအုပ်ကို သိတာလဲဟု ကျွန်မ မေးကြည့်တော့ အကိုက ရယ်သည်။

“စာအုပ် အညွှန်းတစ်ခုမှာ ဖတ်လိုက်ရလို့ပါ။ ဒီစာအုပ်က ရယ်ရတယ်ဟ။ ပြင်သစ်လူမျိုးတွေနဲ့ သူတို့ဓလေ့စရိုက်တွေကို ဟာသအမြင်နဲ့ ရေးထားတာ။ နိုင်ငံခြားက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီ ငါမှာလို့ သူ ပို့ပေးတာ"